بررسي مفهوم امنيت ملي

Investigating the concept of national security

(1) نسبي بودن امنيت: در جهان فعلي دستيابي به امنيت مطلق غير ممكن است، زيرا قدرت كه مبناي تحصيل امنيت است متغير، متفاوت و نسبي است و بالطبع امنيت حاصل براي دولت ها نيز نسبي مي شود. بنابراين با تغيير ميزان قدرت و وجود تهديدات بالقوه و بالفعل حتي قويترين دولت ها نيز امنيت مطلق ندارند. (2) ذهني بودن امنيت: اصولاً احساس امنيت و عدم آن برداشت و امري ذهني است كه ريشه در معتقدات و باورهاي مذهبي، اخلاقي و فرهنگي مردم و رهبران يك كشور دارد كه جمع بندي اين باورها و اعتقادات باعث مي شود يك ملت يا رهبران آن، كشوري را دشمن و كشور ديگر را دوست تلقي كنند. بدين ترتيب تعريف از امنيت و فقدان آن برداشتي ذهني است كه حتي با تغيير رهبران سياسي (احزاب) اين مفهوم تغيير مي يابد. (3) تجزيه ناپذير بودن امنيت: بدين معني است كه امنيت با حاكميت و استقلال كل يك كشور رابطه مستقيم دارد. يعني اگر در شهر يا استاني از يك كشور جنگ داخلي يا ناامني پديد آمد، نمي توان ادعا كرد چون در ديگر شهرها امنيت به هم نخورده، امنيت ملي آن جامعه كامل است. دوره هاي نگرش به امنيت ملي گرچه اكثر دوره هاي مختلف نگرش به امنيت ملي را به دو دوره تقسيم كرده اند ولي به نظر رابرت ماندل امروزه با توجه به تحولات نظم نوين جهاني مي توان آنرا به سه دوره تقسيم كرد و هر دوره اي داراي خصايص و مشخصات خاص خود است.