آمريكا، اروپا و خاورميانه نوين

America, Europe and the "New Middle East"

آمريكا پس از فروپاشي اتحاد شوروي، همواره به دنبال تثبيت رهبري جهاني بوده است. كاخ سفيد با ارائه طرح‌هاي متعدد از سال 1990، يعني زمانيكه آمريكاييان احساس كردند مي‌توانند به‌طور يك‌جانبه، مسائل مورد نظر خود را به نتيجه دلخواه برسانند و نيز از زمان مطرح شدن طرح نظم نوين جهاني بوش پدر كه قسمتي از آن اصلاحات سياسي در برخي از مناطق خاورميانه را دربرمي‌گرفت، به دنبال اهداف درازمدت خود در خاورميانه بوده‌اند. طرح «خاورميانه بزرگ» هم كه اخيرا از سوي مقامات آمريكايي مورد تاكيد قرار گرفته، در واقع، ارائه همان برنامه‌ريزي اين كشور براي ايجاد تغييرات بنيادين و فراگير در درازمدت در منطقه خاورميانه درچارچوب استانداردها و معيارهاي آمريكايي است. در همسويي اروپا و آمريكا براي ايجاد اصلاحات در منطقه خاورميانه شكي نيست، اما اروپا خواهان تحولات آرام است بدين طريق كه كشورهاي تركيه وايران را به‌عنوان اولويت نخست خود قرار داده و كشورهاي عربي و عراق را كه تحت نفوذ آمريكا هستند، در مرحله بعد جاي داده است، در صورتي‌كه آمريكا در طرح خاورميانه بزرگ در واقع خواهان در اختيار گرفتن كل منطقه خاورميانه است. اين طرح، سه كمبود اصلي را در كشورهاي خاورميانه مطرح كرده و مدعي است كه بايد اين نارسايي‌ها را جبران كرد.اين كمبود‌ها عبارتند از: انواع آزادي‌هاي اساسي، آموزش و حقوق زنان.آمريكا از اين طرح سه هدف سياسي ، اجتماعي و اقتصادي را دنبال مي كند كه هر كدام زيرمجموعه مربوط به خود را دارند.ليكن به طور كلي مي توان گفت كه هدف آمريكا از اين طرح مشروعيت بخشيدن به رژيم صهيونيستي و كنترل و تحت فشار قرار دادن كشورهاي مستقل منطقه نظير ايران ميباشد.