بررسي فاكتورهاي تاثيرگذار بر تمايل به پرداخت عابرين پياده به منظور انتخاب راهبرد مناسب بهبود ايمني معابر پياده به كمك مدل هاي انتخاب گسسته

Evaluation of the Factors which Influence the Willingness to Pay among pedestrians for Choosing Appropriate Policy Measures to Improve Safety Facilities by Discrete Choice Models

سابقه و هدف: عابرين پياده به عنوان يكي از آسيب پذيرترين كاربران راه به شمار مي آيند. هدف مطالعه حاضر بررسي تمايل عابرين پياده به پرداخت هزينه و از سوي ديگر از ميزان تمايلي كه اين گروه براي ايمن تر شدن عبورشان از معابر، حاضرند پرداخت كنند مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه سه نوع سياست گذاري مختلف كه شامل انجام خط كشي براي عابرين پياده، انجام خط كشي و نصب چراغ راهنمايي مخصوص عابرين پياده و احداث پل عابرپياده مجهز به پله برقي براي عابرين پياده، تعريف شده و به كمك مطالعه ميداني با پرسشگري به روش رجحان بيان شده از نمونه مورد مطالعه كه شامل 384 نفر مي باشد، خواسته شده است كه ميزان تمايل به پرداخت خود را براي ايمن سازي معبر بلوار نوروزيان شهر قزوين به عنوان مطالعه موردي اعلام نمايند. براي هر نوع سياست گذاري هزينه هاي پيشنهادي در قالب 4 گزينه به افراد ارائه شده است و با مدلسازي هاي انجام شده به وسيله مدل هاي انتخاب گسسته در قالب ساخت مدل لوجيت براي هر يك از گزينه هاي پيشنهادي در هر راهبرد به تحليل نتايج پرسشنامه پرداخته شده است. يافته ها: در اين پژوهش تحليل ها نشان داد كه سن، سطح تحصيلات و مالكيت خودرو و سطح درآمد رابطه معناداري با تمايل به پرداخت دارند. به طوري كه با افزايش سن افراد، تمايل به پرداخت در هر سه سناريو كاهش مي يابد. با افزايش سطح تحصيلات و مالكيت خودرو، تمايل به پرداخت در سناريو اول و سوم افزايش مي يابد. در مورد هر سه سناريو، با افزايش سطح درآمد متوسط خانواده به بيش از 4 ميليون تومان احتمال تمايل به پرداخت افزايش مي يابد. افراد با سطح درآمد متوسط خانواده كمتر از يك ميليون تومان و 1 تا 2 ميليون تومان تمايلي به پرداخت هزينه ندارند. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد از بين سياست هاي موردنظر، در مواردي كه تمايل به پرداخت وجود دارد، براي سياست گذاري انجام خط كشي و نصب چراغ راهنمايي مخصوص عابرين پياده تمايل به پرداخت مبلغ 10000 تومان به منظور ايمن سازي و جلوگيري از وقوع تصادف، بيشترين فراواني را دارد

Background: Vulnerable road users, such as pedestrians, have an increased rate of death and injury due to the consequences of traffic crashes. The knowledge of willingness to pay for crossing the street easier and safer will help policy makers to identify the best policies to be complemented. This study focus on the willingness to pay for facilitating pedestrians’ cross passing and, increasing safety while crossing the street. Materials and Methods: In this study, three different scenarios including crossing the street with zebra crossing facilities, crossing the street with zebra crossing facilities and installing pedestrian traffic light, and constructing a pedestrian bridge equipped with escalator has presented. The research was conducted based on a stated preference method and a questionnaire which asked about pedestrians’ demographic characteristics, travel characteristics and scenarios. The studied sample size was 384 random pedestrians in Qazvin city that they have been asked the willingness to pay for increasing the safety of their crossing in one of the major cross in the city. For each of the scenarios, four different payments are presented and for each proposed payment of each scenario a logit model has been adopted. Results: The results show that age, education, car ownership and level of household income have significant relationship with willingness to pay. The older pedestrians have less willingness to pay in each of three scenarios. With increasing the level of education and number of car ownership among pedestrians, the willingness to pay in the first and third scenarios increases. The pedestrians with more than 40 million Iran Rials household income have the willingness to pay for making their crossing safer but others do not. Conclusion: It can be concluded that among the policies, which have been mentioned through scenarios in the questionnaire, in cases that there is a willingness to pay, the scenario of crossing the street with zebra crossing facilities and installing pedestrian traffic light with a willingness to pay of 10,000 Iran Rials is the most frequent.