مقايسه ي كاركرد توجه پايدار در افراد وابسته به مت آمفتامين، هروئين و افراد عادي

Comparison of Sustained Attention between Methamphetamine Addicts, Heroin Addicts, and Normal People

هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه ي كاركرد توجه پايدار در افراد وابسته به مت آمفتامين، هروئين و افراد عادي بود. روش: در مطالعه ي حاضر كه از نوع علّي - مقايسه اي مي باشد، از بين مردان مراجعه كننده به كانون ترك اعتياد تولد دوباره شهر تبريز، با استفاده از نمونه گيري هدفمند، تعداد 30 نفر براي گروه وابسته به متامفتامين، تعداد 30 نفر براي گروه وابسته به هروئين، و تعداد 30 نفر نيز براي گروه عادي انتخاب شدند. اين سه گروه از نظر سن، جنسيت، ميزان تحصيلات، وضعيت تأهل، و وضعيت اجتماعي-اقتصادي با هم همتا شده بودند. هر سه گروه با استفاده از پرسشنامه ي خصوصيات جمعيت شناختي، و آزمون عملكرد پيوسته مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه در زمان واكنش آزمون عملكرد پيوسته، به عنوان شاخصي از توجه پايدار، تفاوت بين گروه متامفتامين و گروه هروئين و بين گروه مت آمفتامين و افراد عادي معنادار بود، كه ميانگين گروه متامفتامين بيشتر بود (0/01 P<). در خطاي ارتكاب و پاسخ حذفي اين آزمون نيز به عنوان شاخص هاي ديگري از توجه پايدار تفاوت بين گروه عادي و هروئين معنادار به دست آمد (0/01 P<). نتيجه گيري: در نتيجه مي توان مطرح كرد كه كاركرد افراد مصرف كننده ي متامفتامين و هروئين در تكليف توجه پايدار نسبت به افراد عادي، ضعيف تر است. شناسايي و درك بهتر اين عوامل علاوه بر درك دقيق تر مشكل، مي تواند راهگشاي مؤثرتر بودن درمان هاي كنوني و نيز ارائه ي راهكارهاي جديد درماني باشد.

Objective: The aim of this study was to compare sustained attention between three groups of methamphetamine addicts, heroin addicts, and normal people. Method: In this causal-comparative study, 30 methamphetamine dependent participants and 30 heroin dependent participants were selected using purposive sampling from among the men who referred to RIBIRTH Center for Addiction of the city of Tabriz. In addition, 30 normal individuals were selected for the control group. These three groups had been matched in terms of age, gender, education, marital status, and socioeconomic status. All three groups were evaluated by means of demographic questionnaire and continuous performance test. Results: The results showed that there was a significant difference between methamphetamine and heroin groups and between methamphetamine users and normal people in terms of the reaction time of CPT, as a measure of sustained attention; indeed, the methamphetamine group gained higher mean scores in that regard (P<.01). In other indicators of sustained attention, i.e. errors of commission and errors of omission, the difference between the normal group and heroin users was obtained significant (P<.01). Conclusion: Therefore, it can be argued that the application of sustained attention tasks is lower in methamphetamine and heroin users than that in normal people. In addition to the more accurate understanding of the problem, the better identification and recognition of these factors can pave the way for the higher effectiveness of the current treatment methods and also for the provision of new therapeutic strategies.