مقايسه اثربخشي روش هاي ترك اعتياد، «دارو درماني» و «درمان شناختي-رفتاري» بر ميزان سازگاري با همسر خانواده هاي داوطلبان ترك)

On the Comparison of the Effectiveness of Medicinal and Cognitive-Behavioral Rehabilitation Approaches in Spouses' Adjustment in Families Volunteer for Abstinence

هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي روش هاي ترك اعتياد، دارودرماني و درمان شناختي رفتاري بر ميزان سازگاري خانواده هاي داوطلبان ترك انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري پژوهش بيماران مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر تهران در سال 1393 بود. نمونه پژوهش 30 شركت كننده بود كه به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور گزينشي در سه گروه (10 نفر در هر گروه) قرار گرفتند و هر گروه با روش درماني مورد نظر كه شامل درمان شناختي-رفتاري و دارودرماني بود تحت درمان قرار گرفتند، ولي گروه گواه در انتظار درمان ماندند. پيش و پس از دوازده هفته درمان، همه شركت كنندگان با پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپانير (1976) مورد آزمون قرار گرفتند. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه هر دو شيوه درماني بر ميزان سازگاري افراد موثرند و روش "شناختي- رفتاري" موثرتر از روش "دارو درماني" است. نتيجه گيري: درمان هاي روان شناختي درمان هاي موثري براي اختلالات هستند و مي توانند جايگزين دارودرماني قرار گيرند.

Objective: The present study was aimed at comparing the effectiveness of medicinal and cognitive-behavioral rehabilitation approaches in the adjustment rate of the families seeking rehabilitation. In this study, a quasi-experimental research design with pretest-posttest and control group was employed. Method: The statistical population of this study included all the patients presenting to Tehran’s rehabilitation centers in 2014. The search sample consisted of 30 participants who were selected through purposive sampling and were selectively assigned into three 10-participant groups. The two experimental groups were treated by medicinal and cognitive-behavioral rehabilitation approaches, and the control group awaited the treatment. Twelve weeks after the intervention, all the participants were evaluated through Spanier Dyadic Adjustment Scale (1976). Results: The results of the data analysis indicated that both treatment approaches were effective in the individuals’ adjustment rate (P<0.001) while cognitive-behavioral approach was more effective than the medicinal one. Conclusion: Psychological treatments are effective methods for treatment of disorders and can replace medicinal therapies.