مدل علّي تاثير دلبستگي اضطرابي و اجتنابي بر آمادگي به اعتياد به موادمخدر با نقش ميانجي نگرش مواد

Causal Model of the Impact of Anxious-Avoidant Attachment on Addiction Potential with Mediating Role of Attitude to Drugs

هدف: هدف پژوهش حاضر تدوين و برازش مدل علّي تاثير دلبستگي اضطرابي و اجتنابي به والدين بر گرايش به مصرف مواد مخدر با نقش ميانجي نگرش به مواد بود. روش: طرح پژوهش از نوع همبستگي مي باشد. جامعه ي آماري شامل دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي تهران بود. نمونه اي شامل 253 دانشجو با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت كنندگان به پرسش نامه هاي آمادگي به اعتياد زرگر، تجارب روابط نزديك و نگرش به موادمخدر پاسخ دادند. يافته ها: نتايج تحليل مسير نشان داد كه دلبستگي اضطرابي و اجتنابي به والدين داراي رابطه مثبت معنادار با نگرش به مواد و آمادگي به اعتياد بود. همچنين دلبستگي اضطرابي و اجتنابي به والدين با واسطه نگرش به مواد، رابطه مثبت معناداري با آمادگي به اعتياد داشتند. نتيجه گيري: در مجموع نگرش به مواد، مي تواند به عنوان متغير واسطه اي، ميان دلبستگي و آمادگي به اعتياد در نظر گرفته شود.

Objective: This study aimed at investigating the impact of anxious and avoidant attachment styles on addiction potential. Method: This was a correlational study. The population of this study included all Shahid Beheshti University students in Tehran where a 253-student sample was selected by convenience sampling method. In so doing, 253 students were selected through convenient sampling. The participants responded to Zargar's Addiction Potential Questionnaire, Experiences in Close Relationships Scale, and Drug Attitude Scale. Results: The results of path analysis indicated that parental avoidance and anxiety attachment styles had a significant positive relationship with attitude to drugs and addiction potential. Conclusion: In general, drug attitude can act as a mediator between attachment and addiction potential.