پيش بيني گرايش به مواد مخدر بر اساس تنهايي روان شناختي و تنظيم شناختي هيجان در بيماران معتاد اقدام به ترك

Prediction of Drug Use Tendency Based on Psychological Loneliness and Cognitive Emotion Regulation among Addicts under Abstinence

هدف: هدف از پژوهش حاضر پيش بيني گرايش به مواد مخدر بر اساس تنهايي روان شناختي و تنظيم شناختي هيجان در بيماران معتاد اقدام به ترك بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي - همبستگي بود. حجم نمونه شامل 120 نفر از بيماران معتاد اقدام به ترك بودند كه بر اساس فرمول كوكران تعيين، و با روش نمونه گيري ملاك مدار به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي سنجش متغيرها از پرسش نامه هاي گرايش به مواد مخدر فرچاد (1385)، تنهايي روان شناختي راسل، پيلوا و كورتونا (1980)، تنظيم شناختي هيجان گرانفسكي و همكاران (2001) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد تنهايي روان شناختي و نشخوار فكري با گرايش به مواد مخدر رابطه مثبت دارد، اما تنظيم شناختي هيجان با گرايش به مواد مخدر رابطه منفي داشت، در صورتي كه بين سرزنش خود و گرايش به مواد مخدر رابطه وجود نداشت. قوي ترين متغير پيش بيني كننده گرايش به مواد مخدر «تنهايي روان شناختي» بود. نتيجه گيري: اين نتايج تلويحات مهمي در آسيب شناسي سوءمصرف مواد دارد. بر اين اساس متخصصان باليني مي توانند با ارائه مشاوره مناسب از ايجاد تنهايي روان شناختي پيشگيري و با آموزش راهبردهاي تنظيم شناختي به مقابله با سوءمصرف مواد بپردازند.

Objective: The aim of the current study was to predict drug use tendency based on psychological loneliness and cognitive emotion regulation in patients recovering from drug addiction. Method: The current study is a descriptive correlational research. The sample size contained 120 addicts under recovery from drug addiction who were selected as the sample units via convenience sampling method. Farjad drugs use tendency questionnaire (2006), Russell, Peplau, & Cutrona's UCLA Loneliness Scale (1980), and Garnefski's Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (2001) were used to measure the variables. Results: The results showed that psychological loneliness and obsessive thinking (rumination) have a significant positive relationship with drug use tendency. However, cognitive emotion regulation was revealed to hold a significant negative relationship with drug use tendency while there was no relationship between self-blame and drug use tendency. Psychological loneliness was revealed to be the strongest predictor of drug use tendency. Conclusion: These findings have important implications in the pathology of drug abuse. Thus, clinical technicians can stop the incidence of psychological loneliness by providing appropriate advice and consultation and can embark on the treatment of drug abuse by teaching cognitive regulation strategies.