نقش ذهن آگاهي، تحمل آشفتگي و حافظه هيجاني در پيش بيني بازگشت و پيروي از درمان در سوء مصرف‌كنندگان مواد

The Role of Mindfulness, Distress Tolerance and Emotional Memory in Predicting Addiction Relapse and Adherence to Treatment in Substance Abusers

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ذهن آگاهي، تحمل آشفتگي و حافظه هيجاني در پيش بيني بازگشت و پيروي از درمان در سوءمصرف كنندگان مواد انجام شد. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل مراجعه كنندگان به مراكز درمان سوءمصرف مواد شهر اردبيل در نيمه اول سال 1393 بود. نمونه اي به تعداد 197 نفر از ميان معتادان مراجعه كننده به پنج مركز درمان سوءمصرف مواد به صورت در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس هاي پيروي كلي، پيش بيني بازگشت، تحمل آشفتگي، آزمون حافظه هيجاني، و پرسش نامه ذهن آگاهي استفاده شد. يافته ها: نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بازگشت و پيروي از درمان با ذهن آگاهي، تحمل آشفتگي و حافظه هيجاني رابطه معناداري دارد. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه 8/35 درصد واريانس بازگشت و 5/33 درصد واريانس پيروي از درمان از طريق ذهن آگاهي، تحمل آشفتگي و حافظه هيجاني تبيين مي شود. نتيجه گيري: اين نتايج نشان مي دهد كه ذهن آگاهي، تحمل آشفتگي و حافظه هيجاني پيش بيني كننده هاي مناسبي براي بازگشت و پيروي از درمان در سوءمصرف كنندگان مواد مي باشد. بنابراين، در روند درمان مي بايستي براي اين متغيرها برنامه داشت.

Objective: The purpose of this study was to determine the role of mindfulness, distress tolerance, and emotional memory in predicting addiction relapse and adherence to treatment in substance abusers. Method: This research is a correlation study. The research population included all the patients referring to substance abuse treatment centers in the first half of 2014. The number of 197 substance abusers in addiction treatment centers of Ardabil was selected through convinience sampling method. General Adherence Scale, Relapse Prediction Scale, Freiburg Mindfulness Inventory, Distress Tolerance Scale, and Emotional Memory Test were used for data collection. Results: The results of Pearson correlation indicated that addiction relapse and adherence to treatment have a significant relationship with mindfulness, distress tolerance, and emotional memory. The results of multiple regression analysis showed that 35.8 percent of relapse prediction variance can be explained by mindfulness, distress tolerance, and emotional memory in substance abusers. Similarly, the results showed that 33.5 percent of adherence to treatment variance can be explained by mindfulness, distress tolerance, and emotional memory in substance abusers. Conclusion: These results show that the mindfulness, distress tolerance, and emotional memory are suitable predictors of relapse and adeherence to treatment in substance abusers.