مقايسه توانمندي خانواده در افراد داراي عود مجدد و افراد تداوم دهنده درمان نگهدارنده

Comparison of Family Empowerment between Patients with Relapse and Patients with Sustained Maintenance Treatment

هدف: هدف پژوهش مقايسه توانمندي خانواده در افراد تداوم دهنده درمان نگهدارنده و افراد داراي عود مجدد در بين معتادان به مواد مخدر شهر تبريز بود. روش: روش پژوهش از نوع علي–مقايسه اي بود. بدين منظور، نمونه اي150 نفري (شامل 75 نفر بدون بازگشت و 75 نفر داراي عود مجدد) از بين مراجعان كمپ هاي ترك اعتياد به روش نمونه ­گيري هدفمند انتخاب و از خانواده­شان خواسته شد پرسش نامه توانمندسازي خانواده كورن و همكاران را تكميل كنند. يافته ها: نتايج نشان داد كه دو گروه از نظر نمره كل توانمندي خانواده و سطوح توانمندي (خانواده در ارتباط با فرد معتاد، ارتباط با سيستم هاي خدماتي و سطح اجتماعي) متفاوت هستند (05/0 >p) و خانواده هاي افراد تداوم دهنده درمان نگهدارنده از توانمندي بالاتري برخوردار بودند. نتيجه گيري: يافته ها مي توانند به طور تلويحي نقش توانمندي خانواده درمديريت درمان پيشگيري از عود مجدد اعتياد را تائيد كنند.

Objective: The aim of this study was to compare family empowerment between the patients with relapse and the ones with sustained maintenance treatment among drug addicts in Tabriz. Method: The causal-comparative research method was used in this study. For this purpose, a 150-participant sample (including 75 patients with and 75 ones without relapse) was selected from among the clients of addiction treatment camps through purposive sampling. It is noteworthy that the participants' families were asked to fill out Family Empowerment Scale. Results: The results showed that the two groups were different in terms of the total score of family empowerment and empowerment levels (family in relation to the addicted person, relationship with service systems, and social status) (p <0.05), and families of the patients with sustained maintenance treatment enjoyed higher empowerment. Conclusion: The current findings can implicitly confirm the role of family empowerment in the management of relapse prevention.