بررسي روند پيشرفت زايمان در زنان چندزا شهرستان فسا در سال 1384

Trend of labor progression in multiparous women in Fasa, 2005

مقدمه: زايمان يك فرآيند فيزيولوژيك است كه يك جنين از رحم به فضاي بيرون رانده مي‌شود. فريدمن (1954) نوعي الگوي مشخصه سيگموئيدي را براي زايمان توصيف نمود. اين مطالعه با هدف بررسي روند پيشرفت زايمان در زنان چندزا طراحي شد. روش كار: مطالعه حاضر بر روي 336 نفر زن چندزا در طي يك سال به صورت همگروهي انجام شد كه جهت محاسبه مراحل زايمان، مقدار ديلاتاسيون دهانه رحم در واحد زمان براي هر يك از شركت كننده‌ها اندازه‌گيري شد. شركت كنندگان به چهار گروه بدون مداخله، القا شده، بي دردي گرفته و هر دو مداخله تقسيم شدند و معيارهاي مورد نظر در هر دو گروه ثبت گرديد. در تحليل آماري اين مطالعه از آزمون‌هاي آناليز واريانس يك طرفه و از مدل‌هاي چند سطحي رگرسيوني جهت رسم منحني استفاده شد. نتايج: در تمام زير گروه‌هاي زنان چندزا با افزايش اتساع سرويكس، سرعت باز شدگي دهانه رحم نيز افزايش مي‌يابد. ارتباط معني‌داري بين زير گروه‌هاي مختلف زنان شركت كننده در مطالعه، از نظر ميانگين سرعت ديلاتاسيون، در فاز فعال مرحله اول و مرحله سوم با القا زايمان ديده شد(05/0>p). اما اختلافي از نظر ميانگين مرحله دوم با القا زايمان وجود نداشت. ميانگين فاز فعال و مرحله دوم در زنان مورد مطالعه، در اين بررسي به شكل معني‌داري بيشتر از زنان مولتي پار مورد مطالعه فريدمن بود (به ترتيب56/3 ساعت در مقابل 2/2 ساعت و 25 دقيقه در برابر 18 دقيقه) (001/0> p). به علاوه در اين مطالعه، فاز ركود مشاهده نشد. نتيجه گيري: الگوي پيشرفت زايمان در عصر حاضر به شكل بارزي از منحني فريدمن در دهه 1950 متفاوت است و به شكل سيگموئيدي نمي‌باشد و مهم‌ترين فاكتور مؤثر بر مدت زمان فاز نهفته، ديلاتاسيون زمان پذيرش مي‌باشد. لذا تعيين يك منحني استاندارد و بدون سوگيري در زنان زائو كاري بسيار پيچيده و مشكل است و مي‌بايست از روش‌هاي آماري استفاده شود كه اثرات ناشي از متغيرهاي مخدوش كننده شركت كنندگان را حذف نمايد.

Introduction: Labor refers to the chain of physiologic events that allows a fetus to undertake its journey from the uterus to the outside world. Friedman (1954) describes a sigmoid pattern for labor. This study is carried out to identify the trend of labor progression in multiparous women. Materials and Methods: The present cohort study was conducted on 336 multiparous women. In order to assess labor stages, dilatation per unit of time was evaluated in each participant. Participants were divided into four groups: non intervention, induced, sedated, and both intervention groups. The related parameters were evaluated in all groups. Data was analyzed using one way analysis of variance, one sample t-test and mixed model regression models in reverse method for drawing the curve. Results: In all groups, with the increasing expansion of cervix the rate of cervix dilatation was increased. A significant relationship was observed between expansion speed rate in active phase of the first stage and the third stage, with induction of labor (p<0.05). But there was no relationship between the second stage and induction. The mean time of active phase and the second stage in this study was significantly higher than women of Freidman study (3.56 hours in contrast to 2.2 hours and 25 minute in contrast to 18 minute, respectively)(p<0.001). Also in the present study the deceleration phase was not seen. Conclusion: Now the pattern of labor progression differs from Freidman's curve in 1950 and has not the sigmoid shape, and the most important factor affecting latent phase is the dilatation of cervix at the time of admission. So determining a standard curve, without bias, is very difficult, and statistical methods should be used to decrease the effect of confounding factors of participants.