برسي از كي وِست تا كنگ انطباق در اقتباس سينمايي (نمونه موردي فيلم ناخدا خورشيد ناصر تقوايي، از رمان داشتن و نداشتن ارنست همينگوي)

Investigating the adaption in cinematic adoption of (Captain khorshid directed by Naser Taghwaei from the novel of Hemingway to have and have not

رمان «داشتن و نداشتن» ارنست همينگوي و فيلم «ناخدا خورشيد» ساخته­ ي ناصر تقوايي ـ كه به زعم بسياري از كارشناسان، يكي از بهترين فيلم­ هاي تاريخ سينماي ايران است ـ دو نمونه­ ي برجسته، گويا و شناخته شده­ كه در اين پژوهش براي بررسي اقتباس از متون ادبي در سينما، انتخاب شده­ اند و عامل اصلي نگارش اين مقاله مي­ باشند. گرچه نزديك شدن به اين دو شاهكار كار دشواري است، در اين مقاله تلاش شده تا با روش توصيفي- تطبيقي و تحليلي، و براساس ديدگاه نظريه پردازاني همچون «ريچارد كريوولن» و «رابرت بورمن» به آن آثار پرداخته شود و تلاش­هاي فيلم­ سازي از جنوب ايران، براي آداپتاسيون (انطباق) رماني آمريكايي در محيطي كاملاً بومي (بندركنگ واقع در استان هرمزگان) به تصوير درآيد. سپس عناصر و نشانه­ هاي كاملاً بومي و البته كاركردهاي جهاني آن اثر نيز قابل توجه قرار گيرد. مباني نظري مقاله بر پايه­ ي پرسش­ هاي دو تن از نظريه پردازان سينما، يعني ريچارد كريوولن و رابرت بورمن در زمينه­ ي اقتباس و آداپتاسيون در سينما مي ­باشد و انطباق آن با دو اثر، موضوع پژوهشي است كه مي­ تواند راه گشاي ساير فيلم نامه نويسان سينماي ايران به خصوص فيلم سازان جنوبي باشد تا با در دست داشتن چنين الگويي، به موضوعات فيلم نامه در سينماي ايران غناي بيشتري ببخشند. نتايج اين بررسي نشان مي­ دهد كه چگونه تقوايي با شناخت توأمان جهان سينما و درك عميق ادبيات، توانسته است رمان «داشتن و نداشتن»، اثر نويسنده ­ا­ي آمريكايي را از دريچه و صافي ذهن خود عبور دهد، مهارت خود را به نمايش بگذارد و با بومي­ سازي آن رمان فضاي ديگري خلق نمايد. او در بازنمايي، باز آفريني و تبديل آن رمان از بياني روايي به بيان تصويري همت گماشته­ است.

I have hard work for investigating these two big literature and cinema works: To have and have notby Ernest Hemingway and Captain Khorshid by NaserTaghwaei. That is one of the best movies of Iranian cinema history. I make an effort to do descriptive analysis of tries of Iranian film maker for an American Novel contrast with local and also global sign of Kong in south of Iran, Hormozgan. Most important thing in that case is, adoption and adaptation so that is surprising even for Taghwaei and Iranian cinema and also surprising of audience for adaptation. Audiences’ surprises are for adoption and adaptation rather than other things. This effort, remind us Taghwaei, professionalism.