تعبيه پيس ميكر توسط جراحان و متخصصان قلب: مقايسه دو دوره مختلف

Pacemaker implantation by surgeons and cardiologists: Comparing two different eras

مقدمه: از آنجائيكه جراحان قلب در رابطه با پيشرفت‌هاي تكنولوژي تعبيه پيس ميكر به روز نمي‌باشند، تمايل براي حذف تعبيه پيس ميكر توسط جراحان به وجود آمد. اين مطالعه دو دوره درمان با پيس ميكر شامل تعبيه پيس ميكر توسط جراحان قلب و ايجاد سرويس پيس ميكر توسط گروهي از متخصصان قلب را در بيمارستان شهيد رجايي تهران مورد مقايسه قرار مي دهد. روش كار: در اين مطالعه تحليلي- مقطعي ما تمام اطلاعات موجود از تمام پيس ميكرهاي تعبيه شده در نيمه اول سال 1999( دوره جراحي، دوره اول) را با نيمه اول سال 2001 (دوره متخصصان قلب، دوره دوم) مقايسه كرديم. نتايج: مجموعا 114 پيس ميكر در دوره اول (55 درصد مذكر، سن متوسط 4/18± 7/63) و 299 مورد در دوره دوم (46 درصد مذكر، سن متوسط 2/18± 3/63) تعبيه شده بود. انديكاسيون تعبيه پيس ميكر تقريباً مشابه بوده و بلوك گره دهليزي- بطني به عنوان شايع‌ترين علت در 6/74 درصد دوره اول و 2/73 درصد دوره دوم بود. پيس ميكر تك حفره‌اي 86 درصد موارد گروه اول را در مقايسه با 54 درصد در گروه دوم شامل مي‌شد(01/0>p). زمان متوسط پذيرش در دوره اول 18 روز و در دوره دوم 10 روز بود. اختلال كار پيس ميكر در پي‌گيري بيماران در 9/7 درصد بيماران دوره اول و 7/0 درصد بيماران گروه دوم ديده شد(01/0>p). عمل مجدد در 9/2 درصد موارد گروه اول و 7/0 درصد گروه دوم انجام شد(01/0>p). نتيجه گيري: تعبيه پيس ميكر توسط يك سرويس هماهنگ با سرپرستي متخصص قلب آموزش ديده در اين رشته بهتر انجام شد.

Background: Since cardiac surgeons have not kept up with advancements in pacing technology, there has been a tendency to limit the implantation of pacemakers by surgeons. This study compares two eras of pacing therapy including pacemaker implantation by cardiac surgeons and pacemaker set-up by a group of cardiologists in Shahid Rajaee Hospital in Tehran. Materials and Methods: In this cross-sectional study, we compared the existing data from all pacemaker implantations in the first half of 1999 (surgical era, era 1) to that of the first half of 2001 (cardiologists era, era 2). Results: During era 1, a total 114 pacemakers (46.5% male, mean age 63.3 ±18.4) and during era 2, 299 pacemakers (63.9% male, mean age 63.9±18.2) had been implanted. Indications for implantation were nearly similar, with AV block as the most common reason in 21.9% and 19.1% of implantations in eras 1 and 2, respectively. Single chamber pacemakers comprised 86% of implantations during era 1 compared to 54% during era 2 (p<0.01). The mean duration of admission was 18 days during era 1 while it was 10 days during era 2. Pacemaker malfunctions were detected following 7.9% of implantations in era 1 compared to 0.3% of cases in era 2 (p<0.01). Re-do procedures were performed after 2.7% of implantations during era 1 in comparison to 0.3% during era 2 (p<0.01). Conclusion: Pacemaker implantation was performed better by a coordinated pacemaker service run by cardiologist trained in pacemaker implantation.