عنوان مقاله :
بررسي ارتباط محيط آموزش باليني و خودكارآمدي باليني دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي سبزوار در سال 1392
عنوان به زبان ديگر :
Relationship between Clinical Education Environment and Clinical Self-Efficacy in Nursing Students of Sabzevar University of Medical Sciences, 2012
پديد آورندگان :
صادقي، هاجر دانشگاه علوم پزشكي اراك - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري , طالبي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي سبزوار - دانشكده پرستاري و مامايي , جديد ميالني، مريم دانشگاه شاهد - دانشكده پرستاري و مامايي شاهد - گروه پرستاري , ميرموسوي، جمال دانشگاه علوم پزشكي سبزوار
كليدواژه :
آموزش باليني , خودكارآمدي باليني , پرستاري , محيط آموزش باليني
چكيده فارسي :
زمينهوهدف: آموزش پرستاري و توجه به جنبههاي كمّي و كيفي آن و ارتقاي خودكارآمدي، از اهمّيّت ويژهاي در آموزش پرستاري برخوردار است. شرايط محيط بايد به گونهاي باشد كه دانشجو، مهارت حرفهاي لازم را كسبنموده و به تفكر نقادانه از مفاهيم پرستاري برسد. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط كمّيت محيط باليني و خودكارآمدي باليني از ديدگاه دانشجويان پرستاري بود.
موادّ و روش ها: اين مطالعهي تحليلي - همبستگي در سال تحصيلي 91- 92، به روش سرشماري و بر روي كليهي دانشجويان سال سوم و چهارم پرستاري (103 نفر) در دانشگاه علومپزشكيسبزوار انجامگرديد. ابزار پرسشنامه شامل سه قسمت: اطلاعات فردي،DREEM (ابزار تناسب محيط باليني داندي) و خودكارآمدي بالينيبود. تجزيه و تحليل دادهها ازطريق نرمافزار SPSS نسخه 18 و آمار توصيفي، همبستگي پيرسون و آزمون تي مستقل و با تعيين سطح معناداري 0/05 انجامگرديد.
يافتهها: ميانگين و انحراف معيارخودكارآمدي باليني 16/19±50/42 بود. بيشترين امتياز حيطهي "بررسي بيمار( 16/97±53/59)» بود و حيطهي «برنامهريزي مراقبتي» داراي كمترين امتياز(20/90±46/05) بود. با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون بين خودكارآمدي و حيطههاي محيط آموزشيارتباط معناداري وجودنداشت، اما همبستگي مستقيم و معنادار بين تمامي حيطههاي كمّيت محيط آموزشي وجود داشت (0/0001>p).
نتيجهگيري: بين خودكارآمدي و محيط آموزشي و حيطههاي آن ارتباط معناداري وجود ندارد، اما باتوجه به اينكه محيط آموزشي در ايجاد انگيزش تحصيلي دانشجويان كه آغاز فعاليت اجتماعي آنها در محيط دانشگاه ميباشد، نقش مهمي دارد و انگيزش تحصيلي ميتواند سبب خودكارآمدي دانشجو گردد، بنابراين بايد مسؤولين پرستاري در حوزههاي آموزش، پژوهش و مديريت پرستاري به كمّيت محيط آموزشي و جوّ رواني و تأثير آن در انگيزش پرستاري توجهنمايند.
چكيده لاتين :
Background & Objectives: Nursing education and attention to the qualitative and quantitative aspects of the promotion is of particular importance. Many factors are involved in the education process that each alone can have an effect on learning the most important is learning environment prevailing and space. The aim of this study was to investigate relationship between clinical environment and clinical self-efficacy from viewpoint of the nursing students.
Materials & Methods: This analytical - correlation was performed on all103 nursing student of third and fourth years at the Sabzevar university. Sampling method was census and three questionnaires: personal information, Dundee ready educational environment measure (DREEM ) and clinical self-efficacy were used. The data were analyzed with SPSS version 18 and descriptive statistic, Pearson correlation and independent T test by 0.05 in significant area.
Results: Mean score of self-efficacy was 50.42±16.19, the most score was for patient assessment subscale (53.59 ± 16.97) and the lowest score was for patient care planning subscale (46.05 ± 20.90). There was not significant relationship between self-efficacy and educational domains. However, there was significant and positive relationship between educational subscales (p< 0.0001).
Conclusion: Although there was no significant relationship between self-efficacy and educational environment, but learning environment plays an important role in the self-motivation of students. Theredore, the authorities in the areas of nursing education, research and nursing management should pay attention to the quality of educational environment and its impact on nursing motivation.
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار