مقايسه كيفيت تصاوير كلانژيوپانكراتوگرافي تشديد مغناطيسي، قبل و بعد از مصرف آب توت سياه به عنوان ماده حاجب خوراكي

The comparison of the quality of magnetic resonance cholangio pancreatography images before and after black berry juice consumption as an oral contrast agent

مقدمه: استفاده از مواد كنتراست مناسب در بهبود كيفيت تصاوير تشخيصي، از اقدامات مفيد است. در اين مطالعه، به بررسي اثر آب توت سياه در pH بالا به كمك امپرازول در كاهش آرتيفكت ناشي از آب موجود در دستگاه گوارش فوقاني در تصاوير كلانژيو‌پانكراتوگرافي مغناطيسي پرداخته‌ايم. روش‌كار: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني يك سو كور قبل و بعد، با 34 بيمار انجام گرفت. پس از جلب رضايت كتبي و اعمال معيارهاي ورود و خروج، هر بيمار روز قبل از مطالعه دو عدد كپسول امپرازول 20 ميلي‌گرمي مصرف كرده و با ناشتايي كامل، روز بعد مورد كلانژيو پانكراتوگرافي قرار گرفتند. 15 دقيقه پس از مصرف 300 سي‌سي آب توت سياه، از بيمار مجدداً گرافي به عمل ‌آمد و كليشه‌هاي مربوطه چاپ شد. سه راديولوژيست به ‌طور جداگانه به ارزيابي كاهش آرتيفكت و كيفيت وضوح تصاوير پرداختند. در پايان ميانگين كاهش آرتيفكت در تصاوير قبل و بعد از مصرف آب توت سياه و ميزان وضوح تصاوير با هم مقايسه شد. نتايج: كاهش امتياز آرتيفكت ناشي از ترشحات گوارشي، قبل از مصرف آب توت سياه (37/0±97/2) و بعد از مصرف (78/0±89/2) تفاوت معني‌دار آماري نشان نداد. همچنين وضوح تصاوير كيسه ‌صفرا، آمپول واتر، مـجراي مشـترك كبـدي، مـجراي داخل كبـدي و سر پانكـراس تـغـيير معـني‌دار نـداشت. افت وضوح تصوير در مجراي مشترك صفراوي وجود داشت(01/0=p ). در مورد تنه و دم مجراي پانكراس بهبود كيفيت مشاهده گرديد (به ترتيب 04/0=p و 03/0=p). نتيجه‌گيري: به نظر نمي‌رسد آب توت سياه حاوي فلزات پارامگنتيگ كافي بوده و به عنوان كنتراست، باعث بهبود كيفيت تصاوير كلانژيوپانكراتوگرافي گردد.

Background: The use of proper contrast agents is very effective in improving the quality of medical imaging. In this study, we dealt with the effect of high PH blackberry juice accompanied with omeprozole in reducing the upper fluid artifact in MRCP images. Methods: This single blinded before-after clinical trial was done with the enrollment of 34 patients. After receiving official agreement from the patients and applying the enrollment criteria, they were ordered to take two 20mg omeprozole capsules the night before the exam. The next day, while they had been held NPO, they were exposed to the first MRCP. After this, they drank 300cc blackberry juice and were re-examined after 15 minutes. The related checklists were printed and three radiologists independently inspected the reduction of artifact checklists and the resolution of images. Eventually, the quality of images and the mean of artifact reductions in the images before and after black berry Juice consumption were compared. Results: Reduction of artifact scores due to gastrological secretions did not show any significant differences before and after black berry juice consumption (2.97±0.37 and 2.89±0/87, respectively). Additionally, no significant changes were observed in the visibility of gall bladder, water ampoula, common hepatic duct, intrahepatic ducts and head of pancreatic duct images. There was a decrease in the common bile duct visibility (p=0.01). In the case of pancreatic duct tail and body visibility, images showed improvements (p=0.04 and 0.03, respectively). Conclusion: Blackberry juice, as a contrast agent, does not seem to have enough paramagnetic metals and does not improve the quality of MRCP.