بررسي رابطه انعطاف‌پذيري منابع انساني و تفكر راهبردي در سازمان‌هاي نظامي

Investigating the Relation between Human Resources and Strategic Thinking in Military Organizations

در عصر حاضر سازمان‌هاي نظامي غالباً در محيط‌هايي متشنج و با سرعت تغييرات بالا انجام‌وظيفه مي‌كنند، از اين‌رو اين سازمان‌ها به‌منظور تحقق هدف نهايي خود يعني ايجاد امنيت در وهله اول نيازمند رصد مداوم محيط استراتژيك، شناسايي و شناخت فرصت‌ها و تهديدات دشمنان بالقوه و بالفعل و سپس اتخاذ راهبردها و تصميمات هوشمندانه مي‌باشند، رويكردي كه از آن تحت عنوان تفكر راهبردي ياد مي‌شود. به عبارتي تفكر راهبردي براي يگان‌هاي نظامي در قالب مفهومي گسترده‌تر از حوزه كسب‌وكار به ضرورتي انكارناپذير تبديل‌شده است، موضوعي كه در تحقق آن انعطاف‌پذيري منابع انساني نقش اساسي ايفا مي‌نمايد. پژوهش حاضر باهدف بررسي نحوه تأثيرگذاري انعطاف‌پذيري منابع انساني بر تفكر راهبردي انجام‌شده است. اين مطالعه كاربردي، ازلحاظ ارتباط بين متغيرهاي پژوهش از نوع علي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش دربرگيرنده فرماندهان و مديران عالي ستاد فرماندهي يكي از نيروهاي چهارگانه ارتش جمهوري اسلامي ايران به تعداد 85 نفر مي‌باشد؛ كه با توجه به محدود بودن تعداد پاسخگويان، كليه نفرات به‌عنوان نمونه در نظر گرفته‌شده‌اند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه انعطاف‌پذيري منابع انساني رايت و اسنل و پرسشنامه محقق ساخته تفكر راهبردي استفاده‌شده است. روايي پرسشنامه‌ها بر اساس نظرات خبرگان و نخبگان (روايي صوري) و تحليل عاملي اكتشافي (تناسب سؤالات با سازه‌ها) بررسي گرديد. پايايي پرسشنامه‌ها نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ مورد تائيد قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه بين انعطاف‌پذيري منابع انساني و تفكر راهبردي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. يافته‌هايي كه ضروري است در برنامه‌ريزي‌هاي نيروهاي مسلح مدنظر قرار گيرد.

In the current era, military organizations often work in tense environments with high-speed changes. Therefore, in order to realize their ultimate goal of creating security, these organizations first need to continuously monitor the strategic environment, identify and recognize the opportunities and threats of potential and actual enemies, and then adopt wise strategies and decisions; This approach is known as strategic thinking. In other words, strategic thinking for military units has become an indispensable necessity in a wider sense than the business domain. Issue play a key role in the realization of human resource flexibility. This study aimed to survey the relationship between human resource flexibility and strategic thinking. This applied study from the perspective of the relations between the variables classifies among the causal researches. The statistical population of the present research includes senior managers and commanders of the commanding headquarters of one of the four forces of the Army of the Islamic Republic of Iran which includes 85 individuals. Because of the limited number of respondents, all individuals have been considered as a sample. For human resource flexibility Wright and Snell questionnaire and for strategic thinking questionnaire made by researchers, was used. The validity questioners have been investigated according to the opinions of the experts and elites (face validity) and also factor analysis (Matches questions with construct). The reliability of the questioners has also been confirmed and acknowledged by using Cronbach’s alpha test. The results showed that there is a significant positive correlation between human resource flexibility and strategic thinking.