بررسي تأثير فعاليت ورزشي بر شاخص‌هاي استخواني، گليسميك و تن‌سنجي در زنان يائسه ديابتي

Study the Effect of Exercise on Bone Markers, Glycemic and Anthropometric Indices in Postmenopausal Women with Diabetes

زمينه و هدف: ديابت مليتوس از شايع‌ترين بيماري‌ها در جوامع بشري است كه مقابله با عوارض ناشي از آن هزينه هنگفتي را به سيستم درماني تحميل مي‌نمايد. مطالعات نشان داده‌اند كه ماركرهاي بيوشيميايي استخوان مي‌توانند جهت ارزيابي ميزان پاسخ متابوليسم استخوان به فعاليت بدني استفاده شوند. هدف از اين مطالعه، ارزيابي تأثير 10هفته تمرين هوازي فزاينده بر سطوح استئوكلسين، پاراتورمون و شاخص‌هاي گليسمي و تن سنجي در زنان يائسه ديابتي نوع 2 مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 40 زن يائسه ديابتي نوع 2 (40 تا 60 سال) به صورت آزمودني‌هاي در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه تجربي(20) و كنترل(20) قرار گرفتند. تمرين هوازي فزاينده شامل حركات ايروبيك و پياده روي به مدت 10 هفته(3 جلسه در هفته، 45 تا60 دقيقه در روز با شدت 45 تا 60 درصد ضربان قلب ذخيره) بود. نمونه‌هاي خوني قبل و بعد تمرين جهت اندازه‌گيري متغيرهاي سرمي گرفته شد. داده‌ها به وسيله آزمون آماري تي تست در سطح معناداري 05/0>p تحليل شدند. يافته‌ها: تمرين باعث افزايش معنادار استئوكلسين (037/0=p) و كاهش معنادار شاخص مقاومت انسوليني(001/0=p)، انسولين(002/0=p) و قند خون ناشتا(001/0=p) در گروه تجربي شد(05/0>p). تغييرات پاراتورمون، هموگلوبين گليكوزيله و شاخص‌هاي تن سنجي معنادار نبود(05/0

Background: Diabetes mellitus is a common disease in human societies that dealing with its complications imposes enormous cost to the health system. The previous studies have shown that bone biochemical markers can be used for evaluation of bone metabolism in response to physical activity. The purpose of this study was to examine the effect of increasing 10-week aerobic exercise (AE) on serum osteocalcin, PTH and glycemic and anthropometric indices in postmenopausal women with type II diabetes. Materials and Methods: In this semi-experimental study, 40 postmenopausal women with type II diabetes (40-60 years) as available subjects were selected and randomly assigned into two exercise (20) and control (20) groups. Exercise protocol was AE and walking activity for 10 weeks (3d/wk, 45 to 60 min/d with 45% to 60% HRRmax intensity). Blood samples were taken before and after exercise to measure serum variables. Data were analyzed by T-test and statistical significance criterion was set as p<0.05. Results: AE makes a significant increase in osteocalcin levels and a decrease in insulin resistance index, insulin and fasting blood glucose in the experimental group (p<0.05). Changes in other variables such as PTH, HbA1c and anthropometric indices were not significant (p>0.05). Conclusion: Due to the favorable effects of AE on osteocalcin and glycemic indices, it seems that this training method can be recommended as a non-invasive treatment for maintaining bone density and controlling blood glucose in diabetic patients.