بررسي عفونت پاروويروس 4 در بيماران دچار هپاتيت C و افراد سالم مراجعه كننده به بيمارستان طالقاني تهران

Study of Parvovirus 4 Infection in HCV Infected Patients and Healthy Individuals Referred to Taleghani Hospital, Tehran

زمينه و هدف: پاروويروس 4 (PARV4) اولين بار در سال 2005 در يك معتاد تزريقي مبتلا به هپاتيتB مشاهده شد. تاكنون بيش‌ترين احتمال انتقال اين بيماري از راه خون و در ميان معتادان تزريقي مشاهده شده است. فراواني عفونت با اين ويروس در جمعيت سالم بسيار پايين است. در مطالعه حاضر، فراواني عفونتPARV4 در ميان بيماران دچار عفونت مزمن HCV در مقايسه با افراد سالم و فاكتورهاي خطر مرتبط در ميان اين گروه‌ها بررسي شد. مواد و روش‌ها: در مجموع، تعداد 206 نفر شامل 103 بيمار دچار عفونت مزمن HCV و 103 فرد سالم به عنوان گروه كنترل با روش nested-PCR و هم‌چنين real time-PCR مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: سطح آنزيم AST در ميان افراد بيمار با ميانگين 40.45+34.84 و در ميان افراد كنترل با ميانگين 18.58+5.9 و اين ميزان براي آنزيم ALT در ميان افراد بيمار با ميانگين 40.45+35.75 و در ميان افراد كنترل با ميانگين 21.50+11.35 گزارش شد. در نهايت، پس از بررسي تمامي نمونه‌هاي بيمار و كنترل، مشاهده شد كه هيچ كدام از اين افراد به ويروسPARV4 آلوده نيستند. نتيجه‌گيري: تحقيق حاضر، اولين مطالعه‌اي است كه فراواني عفونت با ويروس PARV4 را در گروه مبتلا به ويروس هپاتيت C در ايران مورد بررسي قرار مي‌دهد و نتايج آن نشان مي‌دهد كه اين ويروس اهميت بالايي در جمعيت‌هاي ايراني، حتي در افراد دچار عفونت‌هاي منتقل شونده از راه خون همانند HCV ندارد و مطالعات بيش‌تري در مناطق ديگر ايران و در گروه‌هاي مختلف مورد نياز مي‌باشد.

Background: Parvovirus 4 (PARV4) was first discovered in 2005, in a hepatitis B virus–infected injecting drug user (IDU). To date, the best evidence about PARV4 transmission is parenteral roots and comes from IDU individuals. It seems that the prevalence of the virus in the normal population is very low. In this study, we investigated the prevalence of PARV4 virus among patients with chronic HCV infection compared with healthy controls and related risk factors among these groups. Materials and Methods: A total of 206 patients, including 103 patients with chronic HCV infection and 103 healthy controls, were studied by use of nested-PCR and also real-time PCR techniques. Results: AST enzyme levels with a mean of 40.45+34.84 and 18.58+5.9 in patients and healthy group respectively and the amount of enzyme ALT among patients with a mean of 40.45+35.75 and 21.50+11.35 in patients and healthy group respectively, were reported. Finally, after screening all DNA samples from patients and controls, we discovered that none of these people are infected with the PARV4 virus. Conclusion: This study is the first to investigate the occurrence of PARV4 among HCV patients in Iran. The results show that, the virus is not important in Iranian population, even in patients with blood born infections such as HCV and further studies in other areas and various groups are required.