بررسي موارد پارگي هاي تروماتيك ديافراگم در بيمارستان امام خميني تبريز

A Study on Traumatic Diphragmatic Rupture at Imam Khomeini Hospital in Tabriz

زمينه و اهداف: پارگي ديافراگم غالباً با آسيب‌هاي شديد توأم است. تظاهر تأخيري با فتق و اختناق احشا مي‌تواند تهديد كنندة حيات باشد. هدف اين مطالعه توصيفي، شناسايي راهبرد‌هاي تشخيصي در پارگي ديافراگم است. روش بررسي: پرونده‌هاي پزشكي 117 بيمار كه از سال 1372 تا 1381 در بيمارستان امام خميني تبريز با پارگي ديافراگم پذيرش شده بودند از نظر نوع آسيب، روشهاي تشخيصي، آسيب اعضاي همراه، يافته‌هاي حين جراحي، از كار افتادگي و مرگ و مير بررسي شدند. يافته‌ها: بيماران دچار پارگي ديافراگم (101 مذكر و 16 مؤنث)، 41 مورد آسيب غير نافذ، 74 مورد آسيب نافذ و 2 مورد تروماي پزشكزاد داشتند. در آسيب غيرنافذ ديافراگم سمت چپ 73/2 درصد، سمت راست 24/4 درصد و دو طرفه 2/4 درصد موارد دچار پارگي شده بود. تشخيص تأخيري در 6 بيمار (5%)، تشخيص قبل از عمل در 43 بيمار (37%) و طي عمل جراحي در 74 بيمار (63%) داده شد. كبد (38/46%)، طحال (35/04%) و كولون (5/98%) شايع‌ترين آسيب‌هاي همراه پارگي ديافراگم بودند. تعداد 16 بيمار (14%) به علت آسيب‌هاي همراه فوت كردند. نتيجه‌گيري: بررسي تشخيصي با پرتو نگاري در بيماران در معرض خطر حايز اهميت است. لمس يا مشاهده هر دو ديافراگم در حين جراحي، هنگامي كه قبل از عمل مورد شك نبوده‌اند، اهميت زيادي پارگي هاي ديافراگم در شناسايي اين آسيب‌ها دارد.

Background and Objectives: Diaphragmatic ruptures are often associated with severe injuries. Delayed presentation can be life threatening due to organ herniation and strangulation. The aim of this descriptive study was to identify pitfalls in the diagnosis and treatment of diaphragmatic rupture. Materials and Methods: Medical records of 117 patients admitted to Imam Khomeini hospital from 1994 to 2003 with diaphragmatic rupture were evaluated according to the type of injuries, diagnostic methods, associated organ injury, surgical findings, morbidity and mortality. Results: Of patients with diaphragmatic rupture (101 male and 16 Female) 41 suffered from blunt trauma, 74 from penetrating injuries and 2 from iatrogenic traumas. With blunt trauma the rupture was in the left diaphragm in 73.2% 0f injuries, in the right diaphragm in 24.4% and bilateral in 2.4% of injuries. The diaphragm was delayed in 6 (5%) patients, 43 (37%) diaphragmatic ruptures were diagnosed before operation and 74 (63%) during operations. The most common associated injuries with diaphragmatic rupture were the liver (38.46%), spleen (35.04%) and colon (5.98%). Sixteen patients (14%) died due to accompanying injuries. Conclusion: It is important to combine a high index of suspicion with radiological diagnostic tests in patient at risk. Palpation and/or visualization of diaphragm during laparotomy is extremely important in detecting these injuries when they are not under suspicion preoperatively.