تغييرات كراتومتريك جراحي كاتاراكت به روش فيكو امولسيفيكاسيون با دو برش بدون بخيه قرنيه اي و اسكلرايي

The Relation between Clinically Obvious Mild Unexplained Polyhydramnios and Poor Perinatal Outcome

زمينه و اهداف: استفاده از برشهاي بدون بخيه در جراحي كاتاراكت به روش فيكو امولسيفيكاسيون با امواج ما فوق صوت و مقايسه تغييرات كراتومتريك با دو نوع برش قرنيه‌اي ( 3/2 ميلي متري ) و اسكلرايي (5/5 ميلي متري ). روش بررسي : مطالعه به روش نيمه تجربي در سال 1381 بر روي يك صد چشم از 97 بيمار انجام گرفت. جراحي كاتاراكت به روش فيكو امولسيفيكاسيون با دو برش قرنيه‌ شفاف با طول برش 3/2 ميلي متري و گذاشتن لنز آكريليك قابل تاكردن در 70 چشم و برش اسكلرايي با طول برش 5/5 ميلي متري و گذاشتن لنز P.M.M.A با اپتيك 5/5 ميليمتري در 30 چشم انجام گرفت. هر دو نوع برش در محور عمودي فوقاني ايجاد شد و ميزان تغييرات آستيگماتيسم و محور آن در سه مقطع زماني قبل از عمل، 5 روز بعد از عمل و سه ماه بعد از عمل با استفاده از آزمون t و دو روش محاسباتي تفريق ساده و Polar – Value بررسي و مقايسه شد. يافته‌ها : مطالعه در يك صد چشم به طور مساوي از دو جنس با ميانگين سني 41/66 سال در دو گروه با برش قرنيه‌ شفاف فوقاني بدون بخيه و برش اسكلرايي فوقاني بدون بخيه انجام گرفت. در گروه اول ميانگين آستيگماتيسم قبل از عمل از D0/81 به D44/1 در روز پنجم بعد از عمل و D1/06 در سه ماه بعداز عمل افزايش يافت; يعني، ميانگين آستيگماتيسم مخالف با قاعده سه ماه بعد از عمل نسبت به ميانگين قبل از عمل D0/25 افزايش داشت. در گروه دوم ميانگين آستيگماتيسم قبل از عمل از D1/09 به 1/12 در روز پنجم بعد از عمل افزايش و به D1/02 در سه ماه بعد از عمل كاهش يافت; يعني، ميانگين آستيگماتيسم قبل و سه ماه بعد از عمل D0/07 تغيير پيدا كرد. بررسي محور آستيگماتيسم نيز نشان داد كه تعداد چشم‌هاي دچار آستيگماتيسم موافق با قاعده، از 46 چشم قبل از عمل به 15 چشم در سه ماه بعد از عمل كاهش يافت و تعداد چشم‌هاي با آستيگماتيسم مخالف با قاعده، از 29 چشم قبل از عمل به 60 چشم در سه ماه بعد از عمل افزايش يافت. نتيجه‌گيري : اين بررسي نشان داد كه در عرض سه ماه بعد از عمل جراحي كاتاراكت به روش فيكو با دو نوع برش بدون بخيه قرنيه شفاف و اسكلرا تغيير چشمگيري در ميزان آستيگماتيسم قرنيه‌اي ايجاد نمي‌شود و اين روش به عنوان جايگزين مناسب براي برشهاي بزرگ با بخيه موجب ثبات زودرس محل عمل، نوتواني سريع بينايي و جريان تقريباً عادي زندگي بيمار مي شود. مقايسه دو نوع برش نيز اختلاف معني‌داري در ايجاد آستيگماتيسم ناشي از جراحي نشان نداد، لذا به منظور سهولت عمل و كاهش عوارض جراحي استفاده از برش قرنيه شفاف توصيه مي شود.

Background and Objectives:The relation between clinically obvious polyhydramnios and poor perinatal outcome has been described . Much less is known about mild unexplained polyhydramnios which usually is initially suggested by sonography late in gestation. The purpose of the present investigation was to relate mild idiopathic polyhydramnios to perintal outcome. Materials and Methods: we selected 1000 pregnant women from five healthcenters overs 12 month period and performed sonographic examinations monthly after 26th week of gestation. All subjects had singleton gestations not complicated by conditions known to be predisposed to polyhydramnios. Mild polyhydramnios was defined sonographically as an amniotic fluid index of 24.1-39.9. Results: we dignosed mild polyhydramnios in 125 out of 1000 patients (12.5%) undergoing sonography at 26-42 weeks of gestation. The mild polyhydramnios group showed a significantly higher incidence of birth weight greater than 4000 gr than did the control group (18% versus 8.6%, p<0.05). Conclusion: we conclude that diopathic polyhydramnios in late gestation is relativily common. Except for a higher incidence of large for gestational age fetuses. This condition by itself is not associated with an increased risk of adverse perinatal outcomes.