نقد كتاب «دولت فروتن، دولت مدرن، استراتژي‌ هايي براي تغييري ديگر»: جستاري در فروتني لوياتان

About the modest Leviathan

ﺗﻘﺎﺑـﻞ دو ﭘﺪﯾـﺪه اﻗﺘﻀــﺎﺋﺎت دوران ﺟﺪﯾـﺪ و رﻓﺘــﺎر دوﻟـﺖ، از ﺟﻤﻠـﻪ ﻣﺴــﺎﯾﻠﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﺣﻮزه ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻋﻠﻮم ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺑﻪ ﺧﻮد واﻣﯽ دارد. ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﻘﺎدي ﺗﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ ﻃﺮف و ﺗﺎ ﻃﺮﻓﺪار رﻓﺘﺎرﻫﺎي دوﻟـﺖ و ﻧﻈـﺎم دﯾﻮاﻧﯽ، ﺳﻪ ﻃﯿﻔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﻣﯿﺸﻞ ﮐﺮوزﯾـﻪ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎن ﻗﻠﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ و ﻣﻨﺘﻘﺪ رﻓﺘﺎرﻫﺎي دوﻟﺖ و دﯾﻮاﻧﺴﺎﻻران، ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ دوﻟﺖ ﻫـﺎي ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﭘﺲ از ﺟﻨﮓ دوم ﺟﻬﺎﻧﯽ، آﻧﻬﺎ را واﺟﺪ ﺻـﻔﺖ ﺧـﻮد-داﻧـﺎ ﺑﯿﻨـﯽ و ﺧـﻮد-ﺗﻮاﻧـﺎﭘﻨﺪاري ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎورﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﻮﻻت دوران در ﮐﻨﺎر ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﻫﺎي دوﻟﺖ ﻫـﺎي ﯾـﺎد ﺷﺪه در دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﻫﺪاف اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﻮﯾﮋه در ﺣﻮزه ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽـﻮن آﻣـﻮزش و ﺳﻼﻣﺖ، ﺿﺮورت ﯾﮏ ﺑﺎزﻧﮕﺮي اﺳﺎﺳﯽ در ﻣﻨﺶ دوﻟﺖ را آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﻣﻨﺸـﯽ ﮐـﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺠﻠﯽ ﺧﻮد را در ﻓﺮوﺗﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﻤـﺎﯾﺶ ﮔـﺬارد. او دوﻟـﺖ ﻣـﺪرن را ﺑـﺪون ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﻓـﺮوﺗﻦ، ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ داﻧﺪ.

For Crozier, the functioning of state as a miraculous man-made set reveals in a realm of power relations, influence and interchanges. When he turns towards state especially the one under whose sovereignty he lives-the French state- begins to talk of the old ways of ruling generate inevitable tensions in social relations. It is here that crozier’s position emerges as a reformist recommending his revolutionary modest state; A state at its citizens service and not ruling them. But is The Leviathan ready to perceive such a role? This is the question we are trying to answer in our article.