خاستگاه و جايگاه ترجمه‌ هاي محمدتقي غياثي از سه «تفسير» فرانسوي

Origin and position of the translations of three French “commentary” by Mohammad Taghi Ghiasi

دكتر محمدتقي غياثي كار ترجمه را با چند اثر نقد ادبي از جمله تفسيري بر سرخ و سياه ستندال، تفسيري بر بيگانه كامو و تفسيري بر غثيان سارتر آغاز كردند. بنابر ادعاي ايشان اين ترجمه‌ها منابع مفيدي در اختيار اهل ‌ادب و منتقدانِ زمان خود قرار ‌دادند تا با نقد نو و چگونگي تفسير و تحليل يك اثر ادبي آنطور كه بايد و شايد آشنا شوند. براي بررسي صحت اين ادعا و تأثير سه اثر نامبرده بر روند شكل ‌گيري نقد مدرن داستان در كشور، ابتدا نگاهي به تاريخچۀ نقد ادبي ايران مي‌ اندازيم تا بتوانيم وضعيت نقد آن زمان و دستاوردها و كمبودهايش را بهتر بشناسيم. سپس به معرفي خود آثار پرداخته و چارچوبه، اهداف و مخاطبان آنها را بررسي خواهيم كرد تا ببينيم انتخاب دكتر غياثي تا چه حد نوآورانه و پاسخگوي مقتضيات زمانۀ او بوده است. در آخر نيز رويكرد انتخابي- تأليفي مترجم در ترجمۀ تفسيري بر بيگانه كامو مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.

Mohammad Taghi Ghiasi started his career of translator with the translation of a number of literary criticism books, including a Commentary on the Red and the Black of Stendhal, a Commentary on The Stanger of Camus and a Commentary on the Nausea of Sartre. According to his claims, these translations provided useful resources to the scholars and critics of his time to get acquainted with new theories of critique and their applications on literary oeuvres. To verify the validity of this claim we should first study the history of literary criticism of Iran in order to have a better understanding of its achievements and deficiencies before the advent of the above-mentioned translations. Then, we will examine the books themselves, their framework, goals and audience, to see if Ghiasi's selection has been innovative and responsive to his time requirements. Finally, the selective-composed approach of the translator in a Commentary on The Stanger of Camus will be studied.