چكيده فارسي :
نقد مؤثّر، سازنده و مثبت، نقش بسيار مهمي در پيشرفت علم و دانش دارد كه باعث شكوفايي ثروت كلان هر كشوري كه همان تكنولوژي آن است، مي شود. از آن جايي كه پيدايش، دگرگوني و تكامل نحو عربي، از جمله مسائلي است كه توجه خاصي را مي طلبد، لذا پژوهش در اين زمينه بسيار ارزشمند به نظر مي رسد. رمضان عبدالتوّاب با ترجمه ي كتاب «التطوّر النحوي للّغة العربيّة» از برجشتر اسر، در سال (1994م) راهي هموار در توسعه ي نحو زبان عربي قرار داد. اين كتاب، نحو عربي را از منظر تاريخي و زبان شناسي بررسي كرده و از ديگر زبان هاي سامي از جمله عبري، اكدي، حبشي و آرامي نيز سخن به ميان آورده است. با تحليل كمي و كيفي محتواي اين كتاب مي توان يافت كه اين كتاب، دو هدف اساسي را دنبال مي كند: 1. بررسي نحو زبان عربي از منظر تاريخي: يعني از جهت شكل گيري و پيدايش، تكوين، حروف اصلي، انواع جمله، بناء و تغييرات ايجاد شده در آن در طول زمان 2. بررسي تشكيلاتي و ساختاري زبان كه در حوزه ي زبان شناسي واقع مي شود. چنان كه مي توان اين كتاب را در عنوان درسي «تحقيق در مسائل صرفي و نحوي» در دوره ي دكتري زبان و ادبيات عربي در دانشگاه هاي ايران پيشنهاد كرد.
چكيده لاتين :
Constructive criticism has very significant impact on the scientific development which leads to the flourishment of the country’s whole wealth, i.e. its technology. On the other hand, as the emergence, revolution, and maturity of the Arabic language is among the problems which demand particular heed, the research therein also seems very valuable. In this paper, the book “A’taTaworA’naHwiLe’loghateAl’Arabiy” by Bergeshter Eser(1994) and researched and translated by Ramazaan AbdA’ta’waab has been put into criticism. Besides mentioning other Semitic languages such as Hebrew, Akkadian, Aramaic, and Habashi, this book has studied the Arabic syntax from the historical and linguistic viewpoints. Through the quantitative and qualitative analysis, it was understood that the book seeks two major objectives: first, studying the Arabic syntax from the historical viewpoint, that is, in terms of emergence, major letters, types of the sentence, the basic [of the language] and the changes applied to it over time; second, studying it structurally, which occurs in the linguistic scope. On the whole, this book has paved the way for development of the Arabic syntax. In addition, it could reasonably be suggested that this book be included into the curriculum of Arabic language and literature at the PhD level for the course of Research into Arabic Word Formation and Syntax especially in Iran’s universities
