رعايت اعتدال مزاج و ميانه روي دو اصل مهم در فرهنگ غذايي پارسيان عهد هخامنشي

طبق گزارش برخي مورخان و نويسندگان يوناني و رومي، ميانه روي در مصرف خوراك ها و رعايت اعتدال مزاج، دو اصل مهم در فرهنگ غذايي پارسيان در عهد هخامنشي بوده است؛ اما تا كنون در پژوهش هاي مختلف مربوط به تاريخ هخامنشيان، اين موضوع به دقت مورد بررسي قرار نگرفته است. با توجه به اين كه تنها در منابع كلاسيك تاريخ هخامنشي، به اين دو نكته غذايي اشاره شده، در اين پژوهش برآنيم تا با بررسي دقيق منابع مذكور، و با ديدگاهي انتقادي نسبت به اين آثار و تطبيق منابع كلاسيك با ديگر شواهد تاريخي، باستان شناختي، زبان شناختي و حتي اسطوره شناختي موجود، ضمن بررسي صحت و سقم اين گفتار، مشخص نماييم كه منظور از پارسيان در منابع نامبرده، كدام گروه ها و طوايف قوم پارس است؟ نتايج بررسي ها حاكي از آن است كه شواهد متعددي در منابع كلاسيك، براي تاييد اين سخن در ادوار مختلف تاريخ هخامنشي- دست كم از آغاز تا پايان فرمانروايي اردشير دوم- وجود دارد؛ اما اين دو اصل غذايي را، طبق گزارش هاي قابل اطمينان مندرج در منابع كلاسيك، تنها مي توان به عنوان جزيي مهم از فرهنگ غذايي اشراف و نخبگان نظامي، شاه و دربار و نيز برخي قبايل قوم پارس محسوب داشت؛ نه تمام قبايل و طوايف قوم پارس در روزگار هخامنشيان.