مطالعه روابط ساختاري تاچه و نمكدان چهارمحال و بختياري با رويكرد مردم‌ شناسي هنر

تاچه يكي از بافته‌ هاي كيسه‌ مانند بومي استان چهارمحال و بختياري با ساختاري ويژه است كه امروزه نقش كاربردي آن كمرنگ شده و همين امر موجب از دست دادن يادگار بخش مهمي از بافته‌ هاي عشايري كه مبنايي براي درك هنر قومي محسوب مي‌ شوند، شده است. چرا كه تاچه بعنوان يك محصول فرهنگي با حركت از محور انسان در تركيبي پيچيده از زيست شناسي و فرهنگ،در ساختار خود ابعاد فرهنگي_اجتماعي جامعه آفريننده را محفوظ نگاه داشته و از اين رو مطالعه آن ضرورت مي‌ يابد. در ساختار تاچه نقوش و رنگ‌ هاي گوناگوني كه در ديگر بافته‌ هاي چهارمحال ديده نشده و يا داراي وجه مشترك با آن‌ ها بوده، بكار رفته است. يكي از آن‌ ها،نقش نمكدان چوپاني است كه همچون جزيي پايدار در اكثر تاچه ها ديده مي‌ شود. از اينرو پژوهش پيش رو به روش توصيفي- تحليلي و تطبيقي بدنبال بررسي تاچه بافي چهارمحال و بختياري با رويكرد مردم‌ شناسي هنر و تطبيق تاچه با نمكدان از حيث ساختار و معناشناسي است. بدين منظور اين سوال مطرح بوده كه تاچه و نمكدان بختياري از لحاظ زيبايي شناسي و معناشناسي داراي چه شاخصه‌ هايي هستند؟ علت شباهت بخشي از تاچه با نمكدان در چيست؟ روش گردآوري اطلاعات به دو شيوه‌ ي ميداني و كتابخانه‌ اي بوده است. نتايج بيانگر آن است كه تقريباً يك پنجم طرح تاچه‌ ها را، نقش نمكدان احاطه كرده است. در واقع متناسب با كاربرد تاچه و نمكدان كه محل نگهداري مهم‌ترين نعمت‌ هاي الهي در فرهنگ عشايري -روستايي هستند، از طرح نمكدان بعنوان نمادي مقدس و براي نشان دادن درجه اهميت محتواي تاچه استفاده شده، همانطور كه امروزه براي آگاهي مصرف كننده، روي هر كالايي نشاني يا جمله‌ اي مخصوص نگاشته مي‌ شود.