تأثير نوع پلي‌مورفيسم ژن PPARα بر برخي از عملكردهاي ورزشي پسران 10 تا 12 ساله غيرورزشكار مرند

The Effect of PPARα Gene Polymorphism on Some Athletic Performances of Non-Athletic 10-12 Year-Old Boys of Marand

زمينه و هدف: يكي از مفاهيم مهم در تربيت بدني و علوم ورزشي فرآيند شناسايي استعداد است. هدف از اين پژوهش، بررسي تأثير پلي‌مورفيسم ژن PPARα بر برخي از عملكردهاي ورزشي كودكان 10 تا 12 ساله غيرورزشكار بود.مواد و روش‌ها: طرح حاضر، در قالب يك تحقيق نيمه تجربي و ميداني با نمونه‌گيري بزاقي انجام شد. جهت تعيين پلي‌مورفيسم ژن‌ها، روش‌هاي به‌كاررفته شامل نمونه‌گيري بزاقي، استخراج DNA بزاقي و روش‌ PCR-RFLP بوده و تست‌‌‌‌هاي ورزشي نيز عبارت بودند از دوي شاتل ران، پرش طول درجا و دوي 20 متر سرعت. آزمودني‌هاي تحقيق را 118 پسر غيرورزشكار سالم 10 تا 12 ساله از شهرستان مرند تشكيل ‌‌‌‌مي‌دادند. فركانس ژنوتيپ بعد از تطبيق با تعادل‌‌‌‌ هاردي–وينبرگ با استفاده از تست‌‌‌‌هاي لون، فيشر و كولموكروف–اسميرنوف آزموده شد. با استفاده از تحليل كواريانس يك‌طرفه، ميانگين فنوتيپ گروه‌ها با يكديگر مقايسه گرديد. نوع پلي‌مورفيسم به عنوان متغير پيش‌بين و عملكردهاي ورزشي دوي شاتل ران 20 متر، پرش طول درجا و آزمون 20 متر سرعت به عنوان متغير ملاك در نظر گرفته شد. تمامي تجزيه و تحليل‌‌‌‌ها به وسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام گرفت.يافته‌ها: نتايج نشان داد آزمودني‌هاي داراي پلي‌مورفيسم GG ژن PPARα، نسبت به آزمودني‌هاي داراي پلي‌مورفيسم CC وGC، عملكرد بهتري در آزمون‌هاي استقامتي داشتند. نتيجه‌گيري: ‌‌‌‌مي‌توان نتيجه گرفت كه پلي‌مورفيسم GG با فعاليت‌هاي استقامتي مرتبط است. ولي پلي‌مورفيسم‌‌‌‌هاي CC و GC برتري خاصي در فعاليت‌هاي استقامتي، سرعتي و تواني ندارند.

Background and Aim: one of the key concepts in physical education and sport science is the process of talent identification. The purpose of this research was to investigate the effect of PPARα gene polymorphism on some of the athletic performances of non-athlete 10-12-year-old children. Materials and Methods: The present project was carried out in the form of semi-experimental and field-based research with salivary sampling. To determine the polymorphism of the genes, the methods used included saliva sampling, salvary DNA extraction and PCR-RFLP method and exercise tests included the Shuttle run, standing broad jump and 20m sprint. Our subjects consisted of 118 non-athletic healthy boys of Marand from 10 to 12 years old. After comparison with Hardy-Weinberg equilibrium, frequency of genotype was tested with Leven, Fisher and Kolmogorov-Smirnov tests. Using one-way covariance analysis, the mean group phenotypes was compared with each other. Type of polymorphism as a predestine variable and the athletic performances of 20m shuttle run, standing broad jump and 20m sprint test were considered as the criterion variable. All analyzes were performed by SPSS 22. Findings: The results showed that the subjects with PPARα gene GG polymorphism had better performance in the endurance tests than subjects with CC and GC polymorphism. Conclusion: It can be concluded that GG polymorphism is related to the endurance activities, but CC and GC polymorphisms do not have a particular predominance in the endurance, speed and power activities