پيش بيني آسيب پذيري هاي روانشناختي و بدني بر اساس انزواي اجتماعي: نقش تعديل كننده جنس و تاهل

Predicting psychological and physical vulnerabilities based on social isolation: The moderating role of gender and marital status

از اهداف مهم رويكردهاي مختلف روان شناسي، شناسايي عوامل پيش بيني كننده آسيب هاي رواني و بدني است. بررسي و شناسايي عوامل آسيب پذيري رواني و بدني در پيشگيري، تشخيص و اتخاذ روش درماني جهت گيري تازه اي به وجود مي آورد. افراد ممكن است آسيب پذيري هاي روان شناختي و جسماني داشته باشند كه آن ها را مستعد بيماري ها و اختلالات رواني و جسمي كند. انزواي اجتماعي يكي از اين متغيرهاي اجتماعي آسيب زا است. هدف پژوهش حاضر پيش بيني آسيب پذيري هاي رواني و آسيب پذيري هاي بدني بر اساس انزواي اجتماعي بود. در اين پژوهش، همچنين نقش تعديل كننده جنس و تاهل در روابط بين انزواي اجتماعي با آسيب پذيري رواني و بدني بررسي شد. تعداد 419 نفر (206 مرد، 193 زن) از جمعيت عمومي تهران به چك ليست علائم (SCL-25) و مقياس تنهايي اجتماعي (SLS) پاسخ دادند. نتايج پژوهش نشان داد كه انزواي اجتماعي با آسيب پذيري رواني و آسيب پذيري بدني در سطح (P < 0.01). رابطه مثبت معنادار دارد. همچنين جنس و تاهل، در رابطه انزواي اجتماعي و آسيب پذيري رواني و آسيب پذيري بدني نتوانستند نقش تعديل كننده ايفا كنند. براساس يافته هاي اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه شناسايي به موقع انزواي اجتماعي مي تواند به پيشگيري از آسيب هاي بدني و رواني كمك كند. همچنين مي توان براي مديريت و درمان انزواي اجتماعي در چهارچوب مدل هاي مداخله اي اقدام كرد.

One of the goals of research in various psychological approaches is the recognition of factors having a role in individuals’ vulnerability. Investigating and identifying psychological and physical vulnerability factors presents a new direction in the prevention، diagnosis and adopted treatment methods. Individuals might have psychological and physical vulnerabilities that predispose them to mental and physical disorders. One of the social traumatic variables is social isolation. The purpose of the present study was to predict psychological and physical vulnerabilities according to social isolation. The moderating role of gender and marital status on the relationships between social isolation and psychological/ physical vulnerability was also investigated. A total of 419 individuals (206 men، 193 women) from the general population of Tehran answered to Symptom Checklist (SCL-25) and Social Loneliness Scale (SLS). The results showed positive correlations between social isolation with psychological and physical vulnerabilities (P < 0.01). Hierarchical regression analysis revealed that gender and marital status could not moderate the relationship between social isolation and physical vulnerability as well as psychological vulnerability. According to the results of the present study، it can be concluded that early identifying social isolation can be served at a preventive level. Social isolation also can be managed and treated within the models of interventions.