تاثير شركت كردن در جلسه هاي تحليل وجودي گروهي در نگراني

Effectiveness of participation in group existential analysis sessions on worry

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخش بودن شركت در جلسه هاي گروهي تحليلِ وجودي در نگراني انجام گرفت. سطح بالاي نگراني، جنبه هاي مختلف از بودنِ انسان، شامل بدني، رواني و اجتماعي، را دستخوش تغييرات معطوف به سازش نايافتگي قرار مي دهد. جلسه هاي تحليل وجودي با محوريت كاوش در اراده آزاد، تنهايي، مرگ و معناي زندگي انجام مي گيرد، اين مولفه ها پيامد و پديدارهاي مسلم بودنِ انسان، در روي آورد رواندرمانگران وجود گرا به شمار مي آيند. طرح پيش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه با روش نيمه آزمايشي براي انجام اين پژوهش به كار بسته شد. 30 نفر از دانشجويانِ دختر در مقطع كارشناسي دانشگاه رازي، كه داوطلب براي شركت در پژوهش بودند، به روش تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. 15 نفر گروه آزمايش در نُه جلسه نود دقيقه اي كه در طول شش هفته برگزار گرديد حضور يافتند. 15 نفر گروه گواه درطي اين مدت مداخله اي را دريافت نكردند. ابزار گردآوري داده هاي پژوهش پرسش نامه چرا نگراني (WWQ-II)بود. نتايج تحليلِ يافته هاي اين پژوهش نشانگر عدم اثربخشي حضور در جلسه هاي گروهي تحليل وجودي در كاهشِ نگراني دانشجويان دختر است. بنابراين، حضور در اين جلسه ها در كاهشِ نگراني، از لحاظ آماري اثربخشي معنادار نداشته است.

The present study examined the effectiveness of participation in group existential analysis sessions on worry. A high level of worry affects various aspects of existence، including biological، psychological and social changes that result in unadaptability. Existential analysis sessions focused on exploring free will، loneliness، death and the meaning of life، the factors which are considered the definite outcomes and phenomena of human’s existence by the existence-oriented psychotherapists. For this research، a pre-post test model was implemented together with a control group and with a semi-experimental method. 30 of female undergraduate students of Razi university، who were volunteers to participate in the research، were assigned randomly into two groups: an experimental group and a control group. 15 persons of experimental group participated in 9sessions، each lasting 90-minutes، during 6 weeks. The 15 persons in the control group did not receive any intervention during this period. The data collection tool was the why worry questionnaire (WWQ-II). The data analysis was performed by analysis of covariance (ANCOVA(. The findings of the research indicate the ineffectiveness of participation in group existential analysis sessions in reducing worry in female students. Thus، participation in these sessions had no statistically significant effectiveness in reducing worry.