اثر آزمايي باليني روان نمايشگري در كنار آمدن با قطع عضو - تك بررسي

Clinical evaluation of psychodrama in coping with amputation-case study

قطع عضو، يكي از مشكلات جسماني حادي است كه منجر به تغييرات شديدي در احساسات، شناخت ها و رفتارهاي افراد مي شود. مهم ترين پيامدهاي روانشناختي قطع عضو، اختلال در تصوير بدني، كاهش حرمت خود و ميل به انزواي اجتماعي هستند كه در صورت ازمان به اختلالات روانشناختي باليني به ويژه افسردگي مي انجامند. هدف اين پژوهش، استفاده از روش روان نمايشگري (سايكودراما) به منظور كمك به كنار آمدن با قطع عضو بود. پژوهش حاضر به عنوان يك تك بررسي تجربي، از طرح تك آزمودني (A-B) بهره گرفته است. به علاوه، در اين پژوهش از مصاحبه كيفي و آزمون افسردگي بك (فرم كوتاه) به منظور سنجش مشكلات مراجع استفاده شده است. تغييرات نمره افسردگي مراجع از 24 به 3 و همچنين اظهارات خود او در مصاحبه هاي باليني قبل و بعد از درمان، نشان مي دهند كه روان نمايشگري در كاهش مشكلات روانشناختي مراجع و سازش يافتگي او با فقدان عضو، موثر بوده است. يافته ها نشان مي دهند كه ماهيت انعطاف پذير و فعال روان نمايشگري كه امكان تمرين نمايشي فعاليت هاي روزمره زندگي را براي بيمار فراهم مي سازد سبب تسهيل كنار آمدن بيمار با پيامدهاي آسيب زاي روانشناختي قطع عضو مي شود.

Amputation is one of the serious health problems that lead to harm and severe changes in emotions، cognitions، and behaviors of individuals. Most important psychological consequences of amputation are impaired body image، low self-esteem and desire for social isolation that in the case of chronic، will lead to clinical psychological disorders، especially depression. The aim of this study was use of psychodrama therapy to help coping with amputation. The present study as an empirical case study is used the single subject design (A-B). In addition، qualitative interview and the Beck Depression Inventory (BDI-13) were used to assessing the client’s problems. Changes in depression scores of the client from 24 to 3 and his statements on clinical interviews before and after treatment show that psychodrama is effective in reducing the psychological problems of the client and his adapting to the lack of limb. The findings show that flexibility and activity of psychodrama that facilitates the theatrical practices of daily life activities، helps adapting to the psychological pathologic consequences of amputation.