فعاليت هاي هوازي و بي هوازي و شاخص هاي منتخب استرس اكسايشي: مرور سيستماتيك مطالعات انساني و حيواني داخل كشور

Aerobic and Anaerobic Exercise of the Acute and Chronic and the Selected Markers of Oxidative Stress: A Systematic Review in Human and Animal Studies

هدف: هدف مطالعه حاضر، مرور سيستماتيك تاثير فعاليت هاي هوازي و بي هوازي حاد و مزمن بر شاخص هاي منتخب استرس اكسايشي بر اساس مطالعات انساني و حيواني منتشر شده در مجلات فارسي بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه بر اساس جستجو تا تاريخ 10 مــرداد 1393 در پايــگاه‌هاي Magiran، SID، ScholarGoogleبا استفاده از يك راهبرد جستجوي مقالات و با كلمات كليدي شامل "استرس اكسايشي"، "سوپر اكسيد ديسموتاز "، "مالوندي آلدهيد " و"آسيب اكسايشي"و بررسي ارتباط آنها با كلمات كليدي "فعاليت ورزشي"، "تمرين"، "ورزش" و "فعاليت بدني" انجام شد. تمام مقالات فارسي به صورت مجزا توسط دو محقق مورد ارزيابي قرار گرفت و مقاله هايي با كيفيت متوسط و بالا انتخاب شد. براساس جستجوي اوليه در پايگاه‌هاي مختلف، 1163 مقاله به دست آمد كه پس از بررسي عنوان، چكيده و متن كامل مقالات، در پايان 22 مقاله حائز معيارهاي ورود به تحقيق بودند و مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها: بر اساس يافته هاي مطالعات انساني مشخص شد كه اجراي تمرينات منظم هوازي حاد افزايش معنادار و تمرين هاي هوازي مزمن افزايش غير معنادار مقادير مالون دي آلدهيد را به دنبال دارد. از سوي ديگر، افزايش معنادار مقادير سوپراكسيد ديسموتاز در گروه تمريني نسبت به گروه كنترل متعاقب اجراي حداقل 8 هفته تمرين هوازي مزمن مشاهده شد.در حالي كه متعاقب تمرينات هوازي حاد افزايش غير معني دار سوپراكسيد ديسموتاز مشاهده شد. با وجود اين، براساس يافته هاي حاصل از پژوهش هاي حوزه حيواني مشخص شد كه 8 هفته تمرين منظم هوازي مزمن براي تنظيم كاهشي مالون دي آلدهيد و 6 هفته براي تنظيم افزايشي مقادير سوپراكسيد ديسموتاز ضروري است. نتيجه گيري:مطالعه حاضر عدم وجود گزارش هاي با كيفيت بالا در خصوص تاثير تمرينات منظم هوازي و يا بي هوازي بر سطوح استراحتي و يا در پاسخ به يك وهله تمرين شديد بخصوص بر روي آزمودني هاي انساني نشان مي دهد و معدود گزارش هاي با كيفيت متوسط نيز به يافته همسويي دست نيافتند. و ضرورت مطالعات با كيفيت بيشتر به ويژه در مطالعات انساني را خاطر نشان مي كند.

Background and purpose: The aim of the present study was to systematic review for the influence of aerobic and anaerobic exercise of the acute and chronic on selected markers of oxidative Stress based on the animal and human studies published in persian journals. Methods and Materials: This present was performed on articles published up to 1 August 2014. Databases such as Magiran, SID and Scholar Google searched for terms: Oxidative Stress, SOD, MDA, Exercise and Training. All the relevant Persian written articles were evaluated by two independent researchers and relevant articles with moderate and high qualities was selected for systematic review. Articles (of total 1163 articles) were evaluated by reading their title, abstracts and full text; 38 full text articles evaluated and only 22 of them fulfilled the inclusion criteria and entered the review. Results: In human studies it was found that regular aerobic exercises lead to a significant and non-significant increase in MDA values. On the other hand, a significant increase was detected in SOD values in the exercising group compared to the control group following 8 weeks of aerobic exercise. However, based on findings from animal research domain, it was found that implementation of at least 8 weeks of aerobic exercise is necessary for down regulation of MDA values and 6 weeks for up regulation of profit values. Conclusion: Present study indicates the lack of high-quality reports on the impact of regular aerobic or anaerobic exercises on resting levels or in response to a bout of intense exercise, especially on human subjects and the few reports of average quality did not also represent a homogeneous finding.