اثربخشي آموزش مبتني بر روي آورد روايت درمانگري گروهي در صميميت زوجين

The effectiveness of training based on group narrative therapy on the couples intimacy

تحقيقات نشان مي دهد روانشناسان اجتماعي روش هاي روايتي را براي آزمون فرضيه هاي مربوط به پويايي روابط نزديك و صميمي و محبت آميز در روابط زوجين به منظور بهبود كاركردهاي خانوادگي و ارتقاء صميميت به كار برده اند. مساله پژوهش پيش رو اين است كه روي آورد روايت درمانگري گروهي چه تاثيري در صميميت زوجين دارد. هدف از پژوهش بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر روي آورد روايت درمانگري گروهي در صميميت زوجين در قالب طرح نيمه تجربي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است كه نمونه مورد نظر شامل 16 زوج دانشجو به صورت داوطلبانه از دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد شاهرود انتخاب و جايگزيني تصادفي (8 زوج گروه آزمايش و 8 زوج گروه كنترل) شدند. گروه آزمايش در 9 جلسه روايت درمانگري گروهي (اقتباس از برنامه درمان مايكل وايت و ديويد اپستون، 1990) شركت كردند، در حالي كه گروه گواه تحت هيچ مداخله اي قرار نگرفت. زوج هاي دو گروه در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون پرسشنامه نيازهاي صميميت باگاروزي (2001) را تكميل كردند. نتايج حاصل از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره نشان داد كه روايت درمانگري گروهي تمام خرده مقياس هاي صميميت زوجين در گروه آزمايش را به طور معناداري افزايش داده است 0/01>P . به معناي ديگر آموزش روايت درمانگري گروهي سبب بهبود ارتباط و افزايش صميميت در زوجين شد.

The studies have shown that social psychologists have used narrative methods to test the hypothesis of the dynamics of close، intimate and kindly relationships between couples in order to improve family functions and promote intimacy. The subject of the present research is the effect of group narrative therapy on couples‟ intimacy. The subject of the present research is that what effect does the group narrative therapy has on couples‟ intimacy. The aim of study is to investigate the effectiveness of training based on group narrative therapy on the couples‟ intimacy in the form of quasi-experimental research with pretest-posttest and control group has been studied. The sample consisted of 16 volunteer couples of Shahrod university students selected and random assignment (8 couples in the experimental groups and 8 couples in control group and) was done. The experimental group participated in 9 sessions of group narrative therapy، (adapted from the Michael White and David Epstein‟s Treatment Program، 1990) while the control group received no intervention. The couples of two groups completed in pre-test and post-test phases the Bagarozy intimacy needs questionnaire (2001). The results of analysis of covariance showed that compared with the control group، the group narrative therapy has increased significantly all subscales of intimacy (emotional، psychological، intellectual، sexual، physical، spiritual - religious، social - recreational، aesthetic) in couples of experimental group (p<0.01). In other words، narrative group therapy improved relationship and increased intimacy in couples.