رابطه بين بي رمقي (تحليل رفتگي) و نوع اشتياق فعاليت ورزشي دانشجويان بر اساس نظريه دوگانه اشتياق

The relationship between the athletic burnout and type of passion for physical activity in students based on the dualistic model of passion

شركت در فعاليت ورزشي منظم براي ارتقاء سلامت رواني و جسماني ضروري است. محققان يكي از دلايل كناره گيري از ورزش را ادراك بي رمقي (تحليل رفتگي) مي دانند كه حاصل تنيدگي شديدي است كه به دنبال نيازهاي بدني، رواني و هيجاني به وجود مي آيد. براي پيش بيني تحليل رفتگي، مساله اين است كه آيا اشتياق به فعاليت ورزشي مي تواند از عوامل بروز آن باشد؟ بنابراين، هدف از اين تحقيق بررسي ارتباط بين تحليل رفتگي ورزشي با نوع اشتياق در دانشجويان تربيت بدني دانشگاه تهران بود. جامعه آماري اين تحقيق را تمامي دانشجويان دانشكده تربيت بدني تشكيل مي دادند كه از بين آن ها 173 نفر پرسشنامه هاي مورد نظر را تكميل كردند. روش تحقيق از نوع همبستگي بود. ابزارهاي مورد استفاده عبارتند از: پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه تحليل رفتگي ورزشي (ABQ) رادك و اسميت (2003) و پرسشنامه اشتياق ورزشي والراند و همكاران (2011). با توجه به طبيعي بودن توزيع داده ها، از روش همبستگي پيرسون براي تجزيه و تحليل داده ها در سطح معناداري 0/05≥P استفاده شد. نتايج نشان داد اشتياق وسواسي با تمامي ابعاد تحليل رفتگي ورزشي دانشجويان ارتباط معنادار دارد (با واماندگي هيجاني- بدني 0/50، با حس كاهش عملكرد 0/23 و با حس كاهش ارزشمندي 0/26. از طرف ديگر، اشتياق هماهنگ با هيچ يك از عوامل تحليل رفتگي ارتباط معنادار نداشت. با توجه به نتايج به دست آمده از اين تحقيق، مي توان گفت كه ورزشكاراني كه اشتياق وسواسي نسبت به فعاليت شان دارند از احتمال بيشتري در ادراك تحليل رفتگي ورزشي برخوردارند و امكان اين كه ورزشكاران با اشتياق هماهنگ، تحليل رفتگي را تجربه كنند، پايين است.

Participation in regular physical activity is essential for promoting mental and physical well-being. Researchers find that one of the reasons for withdraw from physical activity is burnout، which is the result of stress resulting in severe physical needs، psychological and emotional arise. To predict burnout، the issue is whether the passion to physical activity can play a role on it? So، the aim of this study was to investigate the relationship between type of passion and athletic burnout in the physical education students of Tehran University. The study population was composed of all students at Tehran University، which 173 volunteer completed questionnaires. The research method was correlation. The instruments used included a demographic questionnaire، Passion Scale of Vallerand et all 2011) and athletic burnout questionnaire (ABQ) Raedek and Smith (2003). In this study، according to the normal distribution of data، the Pearson correlation coefficient was used to analyze the data at a significance level of P≤0/05. The results showed that obsessive passion has significant relationship with all subscales of athlete burnout (with emotional and physical exhaustion 0/50، with reduced sense of accomplishment 0/23، and with Devaluation 0/26). On the other hand، there are no significant relation between harmonious passion with dimensions of burnout. According to the results، athletes who have obsessive passion about their activities are more likely to experience an athletic burnout، and there are few possibilities for athletes with harmonious enthusiasm to experience burnout.