اثربخشي برنامه مداخله اي روابط والد - نوجوان بر تعاملات بين نسلي خانوادگي

EFFECTS OF THE INTERVENTION PROGRAM OF PARENT - ADOLESCENT RELATIONSHIP ON INTERGENERATIONAL INTERACTIONS

محيط خانواده و برخورد والدين با نوجوان تاثير قابل ملاحظه اي در تحول شخصيت فرد مي گذارد. از جمله مشكلاتي كه والدين با آن مواجه هستند، كمبود اطلاعات در مورد تغييرات تحولي طبيعي در دوره نوجواني و كمبود اطلاعات در مورد شيوه هاي والدگري است؛ بنابراين وجود برنامه اي كه هردوي اين مولفه ها را پوشش دهد، ضروري به نظر مي رسد. در اين راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي برنامه مداخله اي بهبود روابط والدين و نوجوانان بر شيوه هاي والدگري و رابطه والد- نوجوان طراحي و اجرا گرديد. مطالعه حاضر از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون تك گروهي است. گروه نمونه شامل 65 نفر از والدين دانش آموزان پيش دبستاني و دبستاني شهر تهران بود. مقياس شيوه والدگري بامريند و سياهه رابطه والد- فرزند پيش از مداخله و پس ازآن توسط شركت كنندگان تكميل شد. يافته ها حاكي از آن است كه برنامه آموزش والدين تنها بر رضايت از والدگري تاثير معناداري داشته (0/05 > p) و بر ساير متغيرها اثرگذار نبوده است. خرده مقياس رضايت از والدگري، سازه اي را در برمي گيرد كه از پويايي بيشتري برخوردار است، اما پنج خرده مقياس ديگر، احتمالاً باورهاي پايدارتر و عميق تر را مي سنجند كه در طول زمان شكل گرفته اند و براي اينكه تغيير كنند، نياز به زمان بيشتري دارند.

Family environment and parenting style has a great effect on personality development. Lack of information about adolescents’ development and parenting styles are challenges that parents encounter in their life، so a program including these two components is necessary. This study aims to examine the effect of an intervention program for improving the parent-adolescent relationship in improving the parent-youth relationship and parenting styles. The present study is a quasi-experimental design with the pre-post design. The sample includes 65 parents of preschool and primary school students in Tehran. The effectiveness of these workshops was evaluated by using Baumrind’s Parenting Style Scale and the Parent-Child Relationship Inventory. Results showed that in general intervention program for improving parent-adolescent relationship had a significant effect on parenting satisfaction، but not on other subscales (p<0.05). Child rearing satisfaction is a dynamic construct which relates to here and now، but five other subscales evaluate deeper and more static beliefs which have developed during the time and needs time to change.