رابطه رواندرستي معنوي و اميد با كيفيت زندگي و شادزيستي در سالمندان

THE RELATIONSHIP BETWEEN SPIRITUAL WELL-BEING and HOPE WITH QUALITY OF LIFE, and HAPPINESS IN OLDER ADULTS

سالمندي يكي از دوره هاي زندگي بشر است كه امروزه به دليل پيشرفت تكنولوژي و خدمات بهداشتي افراد بيشتري مي توانند اين دوره را تجربه كنند، بنابراين توجه به رواندرستي وكيفيت زندگي اين افراد از حقايق انكار ناپذير جوامع امروزي است. مساله پژوهش حاضر اين است كه آيا بين رواندرستي معنوي و اميد با كيفيت زندگي و شادكامي در سالمندان رابطه وجود دارد؟ لذا هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين رواندرستي معنوي و اميد با كيفيت زندگي و شادكامي در سالمندان شهر تهران بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. نمونه اين پژوهش شامل 263 نفر از افراد سالمند (113 مرد و 130 زن) بود كه بر اساس روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه هاي رواندرستي معنوي (پالوتزيان و اليسون، 1982)، اميد (اشنايدر و همكاران، 1991)، كيفيت زندگي (سازمان جهاني بهداشت، 2001) و شادزيستي آكسفورد (آرگيل و لو، 1989) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون تحليل شد. نتايج نشان داد كه بين رواندرستي معنوي و اميد با كيفيت زندگي و شادزيستي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد (P<0.01). تحليل رگرسيون نشان داد كه رواندرستي معنوي و اميد مي توانند كيفيت زندگي و شادزيستي را در سالمندان پيش بيني كنند(P<0.01). به اين معنا كه افرادي كه از رواندرستي معنوي و اميد بالاتري برخوردار بودند كيفيت زندگي و شادزيستي بهتري را تجربه مي كردند.

Elderly is one of the periods of human life that today many people can experience this period due to the advancement of technology and health services، Therefore، attention to the well-being and quality of life of these people is one of the undeniable truths of today's societies. The present research problem is whether، is there a relationship between spiritual well-being and hope with quality of life and happiness in elderly people? Therefore، the purpose of this study was to investigate the relationship between spiritual well-being and hope with quality of life and happiness in the elderly in Tehran. The research method was correlation which is categorized as descriptive research methods. The sample included 263 elderly people (113 males and 130 females) that selected by convenience sampling. in this research spiritual well-being (Paloutzian and Ellison 1982)، Hope (Snyder and et al، 1991)، quality of life (World health organization، 2001) and Oxford Happiness (Argyle and Lu، 1989) questionnaires administered among selected samples. Data were analyzed using Pearson correlation and regression. The results showed there was a significant and positive relationship between Spiritual well-being and hope with quality of life and happiness (P<0.01). Regression analysis showed that spiritual well-being and hope can predict the quality of life and happiness in the elderly (P<0.01). This means those people who had better spiritual well-being and hope experienced better happiness and quality of life.