تهديدها و فرصت هاي امنيتي ايران پس از 11 سپتامبر (با تاكيد بر نظريه ي امنيتي بوزان)

مقاله ي حاضر، با اتخاذ رويكرد تحليلي – تبييني و با بهره گيري از نظريه ي امنيتي بوزان، مي كوشد تا به بررسي تهديدها و فرصت هاي امنيتي ايران در ابعاد نظامي، سياسي، اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي پرداخته و فرايند سياستگذاري ايران در برخود با تهديدها و فرصت ها را در دهه هاي آغازين هزاره ي سوم ميلادي مورد ارزيابي قرار دهد. يافته هاي تحقيق حاكي از، آن است كه؛ سياست هاي اعمالي ايران، از جمله سياست «بي طرفي فعال» براي كشوري با موقعيت ايران سياست مطلوبي نيست. به عبارت ديگر، به نظر مي رسد وجود عواملي مانند: تنوع گفتماني در سطح داخلي، فقدان تعريف شفاف از منافع ملي، وجود مراكز متعدد موثر در سياست خارجي، نبود توازن و اولويت بندي در اهداف ملي و عدم شناخت صحيح فرصت ها و تهديدها، باعث شده است تا دستگاه سياستگذاري امنيتي ايران نتواند در مقطع زماني پس از يازده سپتامبر، توفيقات قابل توجهي را كسب نمايد.