تأثير ابعاد سرمايه فكري بر عملكرد توسعه محصول جديد با نقش تعديلي ركود دانش

پژوهش حاضر با رويكردي كمي سعي دارد تاثير مولفه هاي سرمايه فكري بر قابليت يادگيري سازماني و نوآوري به عنوان متغير ميانجي و سپس ارتباط آن با عملكرد توسعه محصول جديد به عنوان متغير وابسته اصلي پژوهش را آزمون كند؛ همچنين در اين پژوهش بر تاثير تعديلي متغير ايستايي دانش تاكيد مي شود. 10 فرضيه، تبيين كننده روابط اين متغيرها است. براي تحليل داده ها از نرم افزارهاي SPSS19 و SmartPLS2 استفاده شده است. جامعه موردمطالعه، شركت هاي فعال در مراكز رشد واحدهاي فناوري تهران است كه نمونه اي 124 تايي به روش تصادفي انتخاب شد. پرسشنامه اي با طيف پنج گانه ليكرت كه از منابع معتبر براي طراحي آن استفاده شده و روايي آن با نظر اساتيد به تاييد رسيد در اين موسسه ها توزيع و به روش خود گزارشي تكميل شد. پايايي ابزار مورداستفاده با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ براي بخش سرمايه فكري 0/910، قابليت يادگيري سازماني 0/916، نوآوري 0/896 عملكرد توسعه محصول جديد 0/881 و ركود دانش0/518 به دست آمد كه نشان دهنده مطلوبيت مناسب ابزار است. الگوي پژوهش با استفاده از روش الگوي معادلات ساختاري و با رويكرد حداقل مربعات جزئي آزمون شد. نتايج، ضمن برازش خوب الگو، همه فرضيه هاي پژوهش به جز يك مورد را تاييد كرد.