گفتمان مبارزه با تروريسم در راهبرد ناتو

در دوران بعد از جنگ سرد، شكل جديدي از الگوهاي تعامل و كنش امنيتي بين بازيگران شكل گرفته است. ايالات متحده به همراه كشورهاي اروپاي غربي بعد از ناكارآمدسازي تهديد كمونيسم و اتحاد شوروي، تلاش دارند تا جلوه هاي ديگري از تهديد را در قالب گفتمان سازي مقابله با تروريسم توليد نموده و زمينه هاي مقابله با چنين تهديداتي را فراهم آورند. برخي از بازيگراني كه در دوران جنگ سرد در ائتلاف با ايالات متحده و تعارض با اهداف راهبردي اتحاد شوروي بودند، در دوران جديد به اتخاذ رويكردهاي انتقادي نسبت به اهداف راهبردي و منطقه اي ايالات متحده مبادرت نمودند. چنين فرايندي نشان مي دهد كه در سياست بين الملل، تهديدات و همكاري ها ماهيت مرحله اي و تغييريابنده دارند. متحدان امريكا در دوران جنگ سرد كه به عنوان مجاهدين آزادي تلقي مي شدند، در دوران جديد با مفاهيمي از جمله تروريسم مورد خطاب قرار گرفتند. تهديدات ديگري نيز مورد توجه ايالات متحده قرار گرفت. گروه هاي ناسيوناليستي، گروه هاي راديكال در خاورميانه و برخي از كشورهاي اقتدارگرا در زمره ي تهديدات امنيتي امريكا و ناتو در قالب گفتمان تروريسم واقع شدند. به اين ترتيب گفتمان مبارزه با تروريسم بخشي از راهبرد امنيتي امريكا تلقي شده، زيربناي ايدئولوژيك و گفتماني ناتو براي انجام عمليات نظامي در حوزه هاي مختلف جغرافيايي را به وجود آورد. در اين مقاله فرايند برگزاري اجلاسيه هاي ساليانه ي ناتو كه در ارتباط با توليد گفتمان و ضرورت هاي مقابله با تروريسم بوده مورد بررسي قرار گرفته و به موازات آن چگونگي به كارگيري قدرت نظامي ناتو در مناطق بحراني و براساس گفتمان مبارزه با تروريسم تبيين مي شود.