نظريه ي مقاومت در روابط بين الملل؛ رويكرد ايراني- اسلامي نفي سبيل و برخورد با سلطه

يروزي انقلاب اسلامي در 22 بهمن سال 1357 و به دنبال آن تاسيس نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران به مثابه مولود و مولد ارزش هاي الهي انقلاب اسلامي برپايه ي نظريه ي مترقي ولايت فقيه به عنوان ناموس نظام اسلامي، در تاريخ 11 و 12 فروردين 1358 با راي 2/98% ملت، اعتبار و مشروعيت مكاتب فكري و انديشه اي در غرب و مناسبات حاكم بر سياست و روابط بين الملل را با تاكيد بر اصل هستي شناختيِ «نفي سلطه گري و سلطه پذيري» (چه از نوع غربي و يا شرقي آن) به چالش كشيد. از اين منظر، انقلاب اسلامي كه به دنبال بازنگري جدي و شالوده شكني بنيادين در ساختار و قواعدبازي حاكم بر نظام بين الملل مي باشد، هرگز نمي تواند و نبايد با نظام سلطه كه همواره به دنبال استعمار، استعباد، استثمار، استضعاف، استكبار، استحمار، استبداد، استخفاف و تحقير ساير ملتهاست، همزيستي مسالمت آميز راهبردي دائمي داشته باشد؛ در غير اين صورت، هويت و امنيت هستي شناختي آن مورد خدشه و تهديد جدي قرار خواهد گرفت. نظريه ي مقاومت به عنوان يك نظريه ي رهايي بخش در قالب پارادايم برخورد با سلطه و مبتني بر قدرت روايت انقلاب اسلامي از متن اسلام ناب محمدي(ص) و با هدف غربزدگي زدايي از نظام بين الملل نظريه پردازي شده است. اين مقاله كه بيانگر روايت ديگري از متن سياست و روابط بين المللِ مبتني بر تزوير و معيارهاي دوگانه است، براي اولين بار ابتكار «جايزه ي سالانه ي صلح مقاومت» در قالب اولين نظريه ي كاملاً بومي با رويكرد ايراني-اسلامي را براساس اصول عزت، حكمت و مصلحت نظام اسلامي و «دكترين تعامل گرايي ضدنظام سلطه» مورد تاييد و تاكيد رهبر معظم انقلاب، اعلام مي كند.