عنوان مقاله :
بررسي تغييرات آسيب شناسي بافت آبشش بچه ماهي سفيد (Rutilu skutum) در مواجهه با فلزات سنگين آهن و روي
عنوان به زبان ديگر :
Study on Gill Tissue Lesions in Kutum (Rutiluskutum) Fry During Exposure to Heavy Metals, Iron and Zinc
پديد آورندگان :
مهدي پور، نيكتا , هدايتي، علي اكبر دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان - دانشكده شيلات و محيط زيست - گروه توليد و بهره برداري آبزيان , ايمانپور، محمدرضا دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان - دانشكده شيلات و محيط زيست - گروه گروه توليد و بهره برداري آبزيان
كليدواژه :
آلودگي آب , آسيب شناسي بافتي , آبشش , فلزات سنگين , درياي خزر
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: بررسي اثرات فيزيولوژيك فلزات سنگين بر آبزيان شاخص درياي خزر بسيار حائز اهميت مي باشد. از مهمترين شاخص هاي فيزيولوژيك بررسي عوارض بافت شناسي بافت هاي حساس از جمله آبشش مي باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تاْثير فلزات سنگين آهن و روي بر ساختار بافت آبشش بچه ماهي سفيد Rutilu skutum صورت گرفت.
روش كار: در اين راستا تعداد 120 عدد بچه ماهي سفيد تهيه و پس از سازگاري ماهيان با شرايط آزمايشگاهي، آزمايش به مدت 30 روز در غلظت هاي (19/52Fecl2mg1-2 و 3/9mgl-1ZnCl2) انجام شده و نمونه گيري از بافت آبشش طي 3 دوره 7، 15 و 30 روزه صورت پذيرفت. بررسي بافتي به روش بافت شناسي كلاسيك و با رنگ آميزي هماتوكسيلين- ائوزين صورت گرفت و عوارض بافتي وسيله ميكروسكوپ نوري با بزرگ نمايي 10 و 40 مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج حاكي از اين بود كه با پيشرفت مدت قرارگيري در معرض فلزات سنگين آسيب هاي وارده به بافت آبشش از قبيل پرخوني و خون ريزي، شكستگي و اتصال لاملاهاي ثانويه و كوتاه شدن لاملاهاي ثانويه، گرزي شدن تيغه هاي آبششي، متورم و پرسلولي شدن لاملاها شديدتر شد. به طوري كه در مدت 30 روز بيشترين جداشدگي در لاملاي اوليه و ثانويه ديده شد.
نتيجه گيري: ميزان آسيب ديدگي بافت آبشش در غلظت هاي مختلف فلزات به ترتيب در روي نسبت به آهن به طور معني داري كمتر و عوارض مشاهده شده در تيمار آهن بيشتر است. بيشترين عوارض مشاهد شده اتصال لاملاهاي ثانويه و پرخوني آبشش بود.
چكيده لاتين :
Inroduction & Objective: This study aimed to investigate the effects of heavy metals such as iron and zinc on the gills of fish Rutiluskutum. In this regard Materials and Methods: 120 kutum were prepared with laboratory conditions testing in 30 days at concentrations of FeCl2 19.5 mg/L and ZnCl2 3.9 mg/L.Tissue samples were caught at three periods of 7, 15 and 30 days.
Results: The results indicate that with the progresses of exposure time for iron, damage to gill tissue were more severed such as hypere mia and hemorrhage, fractures and connectivity of secondary lamella and secondary lamella shortening, bladegill, lamella of swollen multi-cellular. So in 30 days , the maximum deta chmentw as seen in primary and secondary lamella.
Conclusion: The amount of gill tissue damage of various concentrations metals were as follows: Fe>Zn respectively and in zinc treatment was increased.
عنوان نشريه :
فيزيولوژي و تكوين جانوري
عنوان نشريه :
فيزيولوژي و تكوين جانوري