اثربخشي درمان شناختي‌ رفتاري بر تاب‌ آوري و نشخوار ذهني بيماران مولتيپل‌اسكلروزيس

The Effect of Cognitive-Behavioral Therapy on the Resilience and Obsessive Rumination among Multiple Sclerosis (MS) Patients

زمينه و هدف: مولتيپل‌اسكلروزيس از بيماري‌هاي نورولوژيك مزمن و شايع است كه با مشكل‌هاي روان‌شناختي ازجمله تاب‌آوري كم و نشخوارذهني همراه است. اين امر لزوم مداخلات روان‌شناختي را در اين بيماران ضروري مي‌سازد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري بر تاب‌آوري و نشخوار ذهني بيماران مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس انجام گرفت. روش‌بررسي: پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون‌پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعهٔ آماري را تمامي اعضاي انجمن بيماران مولتيپل‌اسكلروزيس شهرستان اروميه تشكيل دادند. 30 نفر به‌صورت نمونه‌گيري دردسترس و داوطلبانه از بين جامعهٔ آماري انتخاب‌شده و به‌تصادف در دو گروه 15‌نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند و به پرسشنامه‌هاي تاب‌آوري CD-RISC و نشخوارذهني RRS پاسخ دادند. گروه آزمايش به‌مدت 13‌جلسهٔ يك‌ونيم ساعته درمان شناختي‌رفتاري را تجربه كردند. سپس هر دو گروه بعد از اتمام جلسات و يك‌ماه بعد مجدداً به پرسشنامه‌هاي تاب‌آوري و نشخوارذهني پاسخ دادند. داده‌هاي پژوهش به‌كمك روش‌هاي توصيفي و استنباطي آناليز كواريانس، تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل كواريانس نشان داد كه بعداز مداخله بين گروه آزمايش و كنترل در ميزان افزايش تاب‌آوري و كاهش نشخوار ذهني تفاوت معناداري وجود دارد (0٫001>p) و بعد از يك‌ماه نيز اين تأثيرات پايدار بودند (0٫001>p). نتيجه‌گيري: درمان شناختي‌رفتاري روشي اثربخش براي افزايش تاب‌آوري و كاهش نشخوار ذهني بيماران مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس است.

Background and objective: Multiple sclerosis is a common chronic neurological disease, which is associated with psychological challenges including low resiliency and rumination. Therefore it is necessary to provide suffers with psychological treatment. The current research is aimed at examining the effect of Cognitive-Behavioral Therapy on the resilience and obsessive rumination among multiple sclerosis (MS) patients. Methods: This is a pretest- posttest control group quasi-experimental research. The population of the study was all MS patients in Urmia-Iran under auspices of Iranian MS Association. Convenience sampling was used to recruit 30 participants. The participants were randomly assigned to experimental and control groups in equal numbers. The research instruments were the Resilience Scale (CD-RISC) and Obsessive Rumination Scale (RRS). Then experimental groups participated in Cognitive-Behavioral Therapy for 13 sessions of 1.30 hours. Analysis of covariance (ANCOVA) was used to analyze the data. Results: The results showed significant posttest differences between the control group and experimental group with respect to resilience and rumination (p<0.001). Conclusion: Cognitive-Behavioral Therapy is an effective method to increase the resilience and reduce obsessive rumination among multiple sclerosis (MS) patients.