فراواني ژن هاي ermA, B, C در انتروكوك هاي مقاوم به اريترومايسين جدا شده از نمونه هاي باليني بيماران بستري شده در بيمارستان هاي دانشگاهي شهر قزوين و تهران

Frequency of erm A, B, C genes in Erythromycin resistant Enterococci isolated from Clinical samples of inpatients of Teaching Hospitals in Qazvin & Tehran

مقدمه: انتروكوكها از عوامل مهم عفونت دستگاه ادراري هستند كه مقاومت آنتي بيوتيكي بالايي دارند، اين مطالعه تعيين فراواني ژن هايermA, B, C در انتروكوكهاي مقاوم به اريترومايسين جدا شده از نمونه هاي باليني بيماران بستري در بيمارستانهاي آموزشي شهر قزوين و تهران را هدف قرار داده است. روش كار: در اين مطالعه اپيدميولوژي- توصيفي كه از سال 1391-1392 در دو بيمارستان آموزشي در قزوين و سه بيمارستان در تهران صورت گرفت، تعداد 165 ايزوله انتروكوك مورد مطالعه قرار داده شدند، مقاومت به اريترومايسين با روش انتشار ديسك و رقت سازي در آگار براي تعيين حداقل غلظت مهاري (MIC) بر اساس استانداردهاي (Standard Institute Clinical and Laboratory) CLSI تعيين گرديد و با انجام PCR حضور ژنهاي ermA, B, C بررسي شدند. نتايج: از بين 165 ايزوله انتروكوك 142 ايزوله (86%) انتروكوكوس فكاليس و 23 ايزوله (13.9%) انتروكوكوس فاسيوم بودند. نتايج تست هاي حساسيت دارويي نشان داد كه در مجموع 158 (95%) ايزوله ها داراي مقاومت و يا حساسيت حد واسط نسبت به اريترومايسين بوده و همچنين نتايج نشانگر قرابت معنادار نتايج حاصل از ديسك ديفيوژن با آگار دايلوشن بود. از مجموع 165 سويه مورد مطالعه تعداد 147 (89%) ايزوله مقاوم به اريترومايسين (MIC≥8mg/ml) و 11 (6.6%) ايزوله داراي مقاومت حد واسط(MIC1-4mg/ml) و 7 (4.2%) ايزوله حساس به اريترومايسين (MIC≤0.5m g/ml) بودند. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه ژنهاي ermA, B, C در سويه هاي مقاوم به اريترومايسين انتروكوك از شيوع بالايي برخوردار بوده و فراوان ترين ژن عامل مقاومت ژن ermB مي باشد.

Introduction: Enterococci are among the most important causes of urinary tract infections. The aim of this study was to assess the frequency of erm A, B, and C genes in erythromycin-resistant Enterococci isolated from the clinical samples of inpatients of university teaching hospitals in Qazvin and Tehran. Materials and Methods: From 2012 to 2013, a total of 165 samples of enterococci were isolated from the clinical samples of inpatients. Susceptibility to erythromycin in enterococci isolates was performed by agar dilution and disk diffusion methods according to the Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) guideline. Erythromycin resistance genes (ermA, B, and C) were identified by PCR. Results: Out of 165 clinical isolates of enterococci, 142 (86%) isolates were Enterococcus faecalis and 23 (13.9%) isolates Enterococcus faecium. The results of susceptibility test showed that 158 (% 95) isolates were resistant or with intermediate sensitivity to erythromycin. There was a good correlation between the results of disk diffusion and agar dilution methods. Of total samples, 147 (89%) isolates were resistant to erythromycin (MIC≥8 µg/ml), 11 (6.6%) isolates with intermediate sensitivity (MIC 1-4 µg/ml), and 7 (4.2%) isolates with complete sensitivity to erythromycin (MIC ≤ 0.5 µg/ml). Conclusion: The results of this study showed high prevalence of ermA, B, and C genes in erythromycin-resistant strains with ermB asthe most common resistance gene among these isolates.