بررسي رابطه برخي عادات پارافانكشنال با علائم كلينيكي ناهنجاري مفصل گيجگاهي- فكي در دختران دبيرستاني يزد

The Association between Some of Parafunctional Habits with Signs of Temporomandibular Disorders in High School Girls

مقدمه: عادات پارافانكشنال الگوهاي آموخته شده انقباضات عضلاني هستند كه ماهيت پيچيده اي دارند و مي توانند اثرات سوء روي دندانها، فكين، عضلات و مفصل گيجگاهي فكي داشته باشند. پس در اين ميان دندانپزشك نقش مهمي را ايفا كرده و بايد اطلاعات لازم را در اختيار بيماران قرار دهد. هدف اصلي اين مطالعه بررسي رابطه برخي عادات پارافانكشنال با علائم كلينيكي مشكلات مفصل گيجگاهي- فكي در دختران دبيرستاني بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه 630 دختر 17-15 ساله كه بطور تصادفي از 7 دبيرستان دخترانه شهر يزد انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. با تكميل پرسشنامه توسط دانش آموزان، معاينه كلينيكي جهت بررسي ناهنجاري مفصل گيجگاهي فكي (TMD) صورت گرفت. معاينه كلينيكي شامل:1- حساسيت عضلات جونده (تمپورال و ماستر) در لمس، 2- حساسيت مفصل گيجگاهي فكي در طي باز كردن و بستن دهان با لمس، 3- Click مفصلي و 4- حداكثر ميزان باز شدن دهان بود. داده ها توسط آزمون آماري Chi-square و ANOVA ارزيابي شدند. يافته ها: در اين مطالعه شيوع عادات پارافانكشنال 87/9% بود. بالاترين شيوع عادت مربوط به تكيه روي دست (Hand leaning) و سپس جويدن آدامس بود. ميانگين مدت زمان جويدن 02/2 ساعت در روز (SD=1/37) بود. كمترين شيوع عادت مربوط به بازي با فك بود. بطوركلي 50/7% از دختران دبيرستاني حداقل يكي از علائم كلينيكيTMD را نشان دادند. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه همبستگي كاملاً معني داري ميان تكيه روي بازو (Hand leaning) با حساسيت مفصل گيجگاهي فكي TM (004/0P=) و عضلات جونده (p=0/025) وجود داشت. همچنين همبستگي كاملاً معنيداري ميان جويدن آدامس با حساسيت TMJ در لمس (p=0/003) و Click مفصلي (p=0/031) و محدوديت باز شدن دهان (p=0/003) وجود داشت. بالاترين شيوع علامت گزارش شده TMD توسط افراد مورد مطالعه، صداي مفصلي بود و شايعترين علامت كلينيكي TMD محدوديت باز شدن دهان بود. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه همبستگي كاملاً معني داري ميان برخي عادات پارافانكشنال با اختلالات مفصل گيجگاهي فكي وجود دارد.

Introduction: Oral habits are patterns of muscle contractions, which are of a complicated nature and inflict unnatural forces on teeth, jaws, muscle and temporomandibular joints. The aim of this study was to determine the association between some of parafunctional habits with signs and symptoms of temporomandibular disorders in high school girls. Materials & Methods: In this study, a group of 630 girls, aged 15-17 years, randomly selected from seven high schools in Yazd, completed a questionnaire and were examined clinically with regard to various signs of tempomandibular disorders. Clinical examination included the followings: 1.Mastication muscle (temporalis and masseter) tenderness on palpation. 2.TMJ tenderness during opening and closing. 3.Clicking of TMJ. 4.Maximum extent of vertical mouth opening. The data were analyzed by ANOVA and Chi-square test. Results: The prevalence of parafunctional habits was 87.9%. The highest prevalence of parafunctional habit was hand leaning, following by gum chewing. The mean gum chewing time was 2.02h/day±1.37. The lowest prevalence of parafunctional habit was jaw play. A total of 50.7% of girls had at least one sign of TMD. There was a significant relationship between hand leaning and tenderness of TMJ (P=0.004) and mastication muscle (P=0.025). There was a significant relationship between gum chewing and tenderness of TMJ (P=0.003), clicking (P=0.031) and limited mouth opening (P=0.003). The most prevalent symptom of TMD was TMJ noises. The most prevalent sign of TMD was limitation of vertical mouth opening. Conclusion: In our study, there was a significant correlation between parafunctional habits and TMJ disorders