كليدواژه :
بيماري هاي قارچي سطحي , بيماري هاي قارچي جلدي , درماتوفيتوزيس , پيتيريازيس ورسيكالر
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: زندگي در محيط هاي پرتراكم مثل اردوگاه ها باعث افزايش شيوع بسياري از بيماري ها از جمله بيماري هاي قارچي مي شود. بيماري هاي قارچي سطحي و جلدي شامل گروه وسيعي از بيماري ها است كه پوست و ضمائم آن هم چون ناخن و مو را گرفتار مي كند. از آن جا كه بررسي بيماري هاي قارچي از نظر بهداشت عمومي در هر منطقه اي از كشور از درجه اهميت خاص برخوردار مي باشد و عدم رعايت نكات بهداشتي و علل مساعدكننده ديگر شيوع آن را در هر جامعه اي به مراتب بيش تر نموده است، لذا براي اولين بار بررسي و مطالعه بيماري هاي قارچي سطحي و جلدي در اردوگاه مهاجرين افغاني صورت گرفت.
مواد و روش ها: 1400 نفر از ساكنين اردوگاه به صورت سرشماري از نظر وجود بيماري هاي قارچي سطحي و جلدي توسط پزشك مورد معاينه دقيق قرار گرفتند. در اين مطالعه 589 نفر مذكر و 811 نفر مؤنث در گروه‌هاي سني 1 تا 90 سال قرار گرفتند. براي تمامي بيماران، پرسش نامه اي مشتمل بر اطلاعات مورد نياز تكميل شد. نمونه ها در پاكت نمونه برداري جمع آوري و در بخش قارچ شناسي دانشكده پزشكي سمنان مورد آزمايش مستقيم و كشت بر روي دو محيط سابارود دكستروز آگار حاوي كلرامفنيكل (SC)، سابارود دكستروز آگار حاوي كلرامفنيكل و سيكلوهگزاميد (SCC) قرار گرفت. از آزمون هاي آماري كاي اسكوئر، فيشر و محاسبه نسبت شانس (Odds Ratio) با فاصله اطمينان 95% در تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: شيوع بيماري هاي قارچي سطحي و جلدي به‌ترتيب عبارت بودند از: پيتيريازيس ورسيكالر 2/4%، كانديديازيس انترتريگو 1/5%، اونيكومايكوزيس و پارونشيا 0/9%، ترايكومايكوزيس آگزيلاريس 0/7%، اريتراسما 0/4% و درماتوفيتوزيس 0/2%. شيوع پديكولوز در افراد اردوگاه 1/4% بود.
نتيجه گيري: نسبت بيماري هاي قارچي سطحي بيش‌تر از بيماري هاي قارچي جلدي بوده است، به طوري كه 5/4% افراد، مبتلا به بيماري هاي قارچي سطحي و 2/6% افراد، مبتلا به بيماري هاي قارچي جلدي بودند. در گذشته بيماري كچلي سر در بين اطفال، به خصوص در نواحي روستايي شيوع فراواني داشت، خوشبختانه امروزه شيوع آن خيلي كاهش يافته است و بررسي اخير تأييد كننده كاهش اين بيماري در بين افراد جامعه مي باشد، به طوري كه پايين ترين شيوع مربوط به درماتوفيتوزيس (0/2%) مي باشد. اين مطالعه اهميت آزمايشات قارچ شناسي را در تشخيص بيماري هاي قارچي متفاوت، نشان مي دهد كه مي تواند جهت انتخاب روش درماني مؤثر مفيد باشد. بنابراين انجام آزمايشات قارچ شناسي جهت تمايز و درمان عفونت هاي درماتوفيتي و غيردرماتوفيتي اونيكومايكوزيز ضروري مي باشد.
چكيده لاتين :
Introduction: Crowded conditions cause increase in the number of infection diseases including mycosis. Asylum seeker camps , as crowded places, play an important role in spreading many infection diseases such as contagious mycosis. The superfacial and coutanous mycosis of man include a wide varity of diseases in which the integument and its appendages, the hair and the nails are involved. Since, the study of mycosis is importance from the aspect of public health, and poor hygiene and other predisposing factors increase mycosis, the present study was performed to assay superficial and cutaneous mycosis and pediculosis in Afghan immigrants. Material and Methods: 1400 persons of Afgan immigrants who live in Semnan refuge camp were clinically examined. Their age were between 1 and 90 years old, 811 (57.9%) and 589 (42.1%) were female and male, respectively. A questionnaire was filled for all individuals. A direct preparation was made using 10% KOH from specimences. In addition, a Gram stained preparation was used for yeast like fungi. All specimens were cultured on Sabouraud Dextrose agar with chloramphenicol (Sc) and Sabouraud Dextrose agar with chloramphenicol and cycloheximide (Scc). Statistical analysis was performed using chi-square and odds ratio (95% Confidence Interval).
Results: The prevalence of superficial and cutaneous mycosis were found 2.4% for pityriasis versicolor 2.4%, 1.5% for intertriginous candidiasis, 0.9% for onychomycosis and paronychia, 0.7% for trichomycosis axillaris, 0.4% for erythrasma and finally 0.2% for dermatophytosis. The prevalence of pediculosis was 1.4%. Conclusion: Superficial mycosis was more common than cutaneous mycosis. 5.4% of individuals were infected with superficial mycosis compared to 2.6% of individuals with cutaneous mycosis. Although, tinea capitis was more common in children of rural areas in past, Fortunately, the prevalence of disease has decreased more and this survey confirmed this fact as the lowest prevalence was observed for dermatophytosis (0.2%). The present study signifies the importance of mycological examinations in the diagnosis of various mycoses for their effective management. Therefore, mycological examination is necessary to differentiate and treatment of dermatophyte and non-dermatophyte onycomycosis
