اثرات ميوفانكشنال‌تراپي با اسكرين دهاني بر طول و نيروي لب‌ها در بيماران ClassII div1 تحت درمان با دستگاه فانكشنال

Effects of Myofunctional Therapy with an Oral Screen on Lip Length and Strength in Clll Division 1 Patients

مقدمه: شايع‌ترين اختلال عضلاني، مال اكلوژن Class II div 1 لب بالاي هيپوفانكشن و لب پايين هيپرفانكشن در حالت استراحت و فانكشن مي‌باشد. جهت بهبود سايز و فانكشن لب در اين بيماران، مي‌توان از ميوفانكشنال‌تراپي با اسكرين دهاني سود جست. هدف اين مطالعه، ارزيابي اثرات ميوفانكشنال‌تراپي به وسيله‌ي اسكرين دهاني بر نيرو و مورفولوژي لب‌ها بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تحليلي، 35 بيمار با مال اكلوژن Class II Div 1 وارد شدند، اما در پايان مطالعه، دو نفر به علت عدم همكاري خارج شدند. 33 نفر باقيمانده به 3 گروه درمان 1 (بيماران همكار) n = 12 ، درمان 2 (همكاري ضعيف) n = 6 و گروه شاهد n = 15 تقسيم شدند. هر سه گروه تحت درمان با دستگاه فانكشنال قرار داشتند و تمرينات لب به وسيله‌ي اسكرين، 3 بار در روز هربار براي 10 دقيقه تا 5/5 ماه در مورد گروه درمان صورت گرفت. ابتدا و انتهاي مطالعه، نيروي لب‌ها توسط نيروسنج custom made اندازه‌گيري و مورفولوژي لب‌ها روي لترال سفالوگرام بيماران بررسي شد. جهت مقايسه‌ي اندازه‌ها در داخل گروه‌ها از آزمون پارامتريك Paired t-test و مقايسه‌ي تغييرات در بين گروه‌ها از آزمون Independent t-test استفاده شد و سطح معني‌داري به صورت (p value < 0/05) تعريف گرديد. يافته‌ها: طول لب بالا و پايين گروه درمان 1، بطور معني‌داري (p value = 0/001) افزايش و اينترلبيال گپ بطور معني‌داري كاهش يافت (p value = 0/001). در گروه شاهد و درمان 2، تنها اينترلبيال گپ بطور معني‌داري كاهش يافت (p value = 0/001) و ضخامت لب بالا در ناحيه‌ي A در گروه درمان 1 نسبت به گروه شاهد بطور معني‌داري (p value = 0/02) بعد از درمان بيشتر بود. افزايش نيروي لب‌ها در هر 3 گروه، معني‌دار بود. اين افزايش در گروه درمان 1 و 2 بيشتر نشان داده شد. نتيجه‌گيري: با توجه به محدوديت‌هاي مطالعه به نظر مي‌رسد كه تمرينات منظم ميوفانكشن در بهبود فانكشن و مورفولوژي لب‌ها مؤثر مي‌باشد.

Introduction: The most common muscular disorder of Cl II division l malocclusion is hypofunction of the upper lip and hyperfunction of the lower lip at rest and function. Myofunctional therapy with oral screens can be applied in such patientsto improve the size and function of the lips. This study aimed at evaluating how myofunctional therapy with an oralscreen affects the strength of the lips and their morphology. Materials and Methods: Thirty-five patients with Cl II division 1 malocclusion were included in the present study but at the end of the study two subjects were excluded due to lack of compliance. The remaining 33 subjectswere assigned to 3 groups: group 1 (n = 12), cooperative patients; group 2 (n = 6), patients with poor cooperation; and group 3 (n = 15), the controls. All the three groups underwent treatment with functional appliances; lip training was carried out for 5.5 months, 3 times a day for 10 minutes each time in the treatment group. Before and after the treatment the lip strength was recorded with the use of a custom-made dynamometer and lip morphology was studied on lateral cephalograms. The parametric paired t-test was used to compare values within the groups and independent t-test was used to compare changes between the groups. Statistical significance was set at p value min 0.05. Results: The lengths of the upper and lower lips increased significantly (p value = 0.00) and interlabial gap decreased significantly in group 1 (p value = 0.00). However, in the control group and group 2 only theinterlabial gap decreased significantly (p value = 0.00 and p value = 0.01). The thickness of the upper lip in region A' in group 1 was significantly (p value = 0.02) higher than that in the control group after treatment. The strength of the lips increased significantly in all the groups but it was greater in groups 1 and 2. Conclusion: Under the limitations of the present study, it appears myofunctional therapy with an orals creen improved the function and morphology of the lips when it was performed regularly.