مقايسه تأثير روش مهاري بوبت به تنهايي و روش مهاري بوبت توأم با تحريك الكتريكي در كاهش اسپاستي‌ سيته عضله گاستروكنيموس در بيماران اسپاستيك

Comparison between bobath inhibitory technique with electrical stimulation and bobath inhibitory technique alone on spastic patients

سابقه و هدف: يكي از نشانه‌ هاي ضايعات نورون محركه فوقاني، اسپاستي‌ سيته مي‌ باشد. اسپاستي‌ سيته عامل مداخله‌ گري است كه باعث اختلال در راه رفتن، پوسچر و عمل‌ كرد فرد مي‌ شود. جهت كاهش اسپاستي‌ سيته، روش‌ هاي مختلفي مثل فيزيوتراپي، دارو درماني و… وجود دارد. در فيزيوتراپي جهت كاهش اسپاستي‌ سيته از تكنيك‌ هاي مهاري بوبت استفاده مي‌ شود. روش به‌ نسبت جديد ديگر جهت كاهش اسپاستي‌ سيته كاربرد تحريك الكتريكي مي‌ باشد؛ ولي بررسي مطالعات انجام شده درباره نقش تحريك الكتريكي بر اسپاستي‌ سيته، نتايج متناقضي را مطرح مي‌ نمايد. اين پژوهش به منظور مقايسه تأثير روش مهاري بوبت به تنهايي و توأم با تحريك الكتريكي بر اسپاستي‌ سيتي، انجام شده است. مواد و روش‌ ها: 40 بيمار مبتلا به ضايعات نورون محركه فوقاني كه دچار اسپاستي‌‌ سيته در اندام تحتاني بوده و به درمانگاه‌ هاي فيزيوتراپي دانشكده توان‌ بخشي سمنان مراجعه نموده بودند، وارد مطالعه شدند. اين بيماران به‌ طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در يك گروه روش مهاري بوبت و در گروه ديگر روش مهاري بوبت توأم با تحريك الكتريكي انجام شد. قبل و بعد از مداخله، اسپاستي‌ سيته عضله گاستروكنميوس بر اساس Ashworth-Scale، H-reflex و دامنه حركتي غيرفعال مچ پا و قدرت عضله تي‌ بياليس‌ انتريور بررسي گرديد. يافته‌ ها: نتايج نشان داد كه هر دو روش درماني بر روي تمام شاخص‌ هاي اندازه‌گيري شده مؤثر مي‌ باشد. در روش مهاري بوبت توأم با تحريك الكتريكي ميزان كاهش تون عضله گاستروكنميوس بر اساس Ashworth-Scale و ميزان افزايش دامنه حركتي به‌ طور معني‌ داري از روش بوبت بيش‌ تر بود، در حالي‌ كه ميزان تأثير دو روش درماني فوق بر افزايش قدرت عضله تيبياليس‌ انتريور و كاهش فعاليت H-reflex تفاوت معني‌ داري نداشت. نتيجه‌ گيري: روش مهاري بوبت توأم با تحريك الكتريكي در كاهش تون عضله گاستروكنميوس و افزايش دامنه حركتي غير فعال دورسي‌ فلكسيون مچ پا مؤثرتر از روش مهاري بوبت به تنهايي است.

Introduction: Spasticity is one the signs of upper motor neuron injuries. Spasticity is as inter ventional factor result in gait, posture and function difficulties. There are different methods to reduce spasticity such as drug therapy, physical therapy, etc. The physical therapists use bobath inhibitory technipues for decreasing spasticity. The relatively new method in treatment of patients with spasticity is electrical stimulation. There are a controversy in results of studies that evaluate the effects of electrical stimulation on spasticity. The purpose of present study is a comparison between bobath technique with electrical stimulation and bobath technique alone on spastic patients. Materials and Methods: Fourty patients with upper motor lesion who had spasticity in lower extremities participated in the study. The subjects divided into two groups. Group A was received bobath technique with electrical stimulation and group B received only bobath technique . Before and after intervension, the spasticity assessment was performed by measurement of passive dorsiflexion range of motion, Tibialis anterior strength and Gastrocneminus tone with Ashworth scale and H-reflex. Results: The results of this study indicated that the improvement induced by both methods were statistically significant for all parameters measured (p=0.000). In group A, increasing passive dorsi flexion range of motion and decreasing Gastrocnemius tone was greater than group B. These differentes were statiscally significant (p=0/001). However , there was no significant difference between two groups with respect to tibialis anterior strength increase and H-reflex activity decrease. Conclusion: To decrease Gastrocnemius tonicity and increase passive dorsi flexion range of motion, bobath inhibitory with electrical stimulation was more effective than inhibitory technique alone.