تعيين مطلوبيت زيستگاه قرقاول (Phasianus colchicus) در استان گلستان با استفاده از مدل سازي آشيان بوم شناختي

Determination of habitat suitability for common pheasant (Phasianus colchicus) in Golestan Province, using ecological niche modeling

قرقاول (Phasianus colchicus) يكي از پرندگان حمايت شده محسوب مي شود كه در محدوده نسبتا گسترده اي از زيستگاه هاي شمال ايران زيست مي كند. با توجه به لزوم حفاظت جدي تر از جمعيت هاي اين گونه در كشور و هم چنين اتخاذ برنامه هاي مديريتي كارآمدتر، دستيابي به دانسته هاي مرتبط با نيازهاي زيستگاهي اين گونه ضرورتي اجتناب ناپذير است. در اين پژوهش، مطلوبيت زيستگاه قرقاول در سطح استان گلستان با استفاده از مدل سازي آشيان بوم شناختي تعيين شد. در اين راستا، 15 متغير مهم كه به نظر مي رسيد ابعاد آشيان بوم شناختي قرقاول را در مقياس وسيع تشكيل مي دهند شناسايي شدند و با استفاده از الگوريتم آنتروپي بيشينه، پراكنش قرقاول در استان مدل سازي شد. نتايج نشان داد كه پراكنش پيش بيني شده قرقاول، به طور معني داري بهتر از مدل تصادفي عمل كرده است (0/01>p). اگرچه سه منطقه مجزا از پراكنش قرقاول در بخش غربي، مركزي و شرقي جنوب استان و بخش كوچكي نيز در بخش شمال غربي استان شناسايي شد، اما پراكنش قرقاول بيش تر محدود به قسمت جنوبي استان يا منطقه جنگلي و زيستگاه هاي اطراف آن است. به طوركلي 8/6%، 28/1% و 63/3% از سطح استان گلستان به ترتيب در زيستگاه هاي با مطلوبيت زياد، متوسط و كم قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه مهم ترين متغيرهايي كه بيش ترين سهم را در پراكنش قرقاول داشته اند عبارت از «فاصله تا جنگل» و «رژيم بارش» مي باشند.

Pheasant (Phasianus colchicus) is one of the protected birds occupying a wide range of habitats in northern parts of Iran. Successful management of this species demands information on its habitat requirements. In this study، habitat suitability for pheasant was assessed using ecological niche modeling across Golestan Province. For this purpose، 15 environmental variables presumably participating in constraining the large-scale niche dimensions of pheasant were used to model the ecological niche and distribution of the species using a maximum entropy algorithm. Results indicated that model predictions were statistically significantly better than random expectations. Model predictions identified three separate regions of potential pheasant distribution، in the western، central، and eastern parts of the province، and as well a small area in the northwest، but pheasant distribution is largely limited to the southern part of the province in forested areas and their surrounding habitats. Generally، 8.6%، 28.1%، and 63.3% of the province were categorized as potentially suitability at high، moderate، and low levels، respectively. The variables ?distance to forest? and ?precipitation seasonality? as most relevant determinants of pheasant distribution.