كارآيي گفتاردرماني با استفاده از شيوه‌ هاي تحريك عمومي زبان و مدل توصيفي-تكاملي بر اساس متغيرهاي صرفي در كودكان مبتلا به نقص شنوايي شديد تا عميق

Treatment efficiency in children with severe to profound hearing impairment: A comparative study of general language stimulation and developmental-descriptive approach based on morphological changes

سابقه و هدف: در مباحث گفتاردرماني، كفايت درمان شامل سه حيطه اختصاصي تر كارآمدي، كارآيي و تاثيرات درمان است كه در بحث كارآيي درمان به مقايسه تفاوت عمل كرد شيوه هاي مختلف درمان با يك ديگر پرداخته مي شود. هدف از اين مطالعه مقايسه تاثيرات تحريك عمومي زبان و مدل توصيفي-تكاملي با توجه به متغيرهاي زباني بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه مداخله اي، 14 كودك كم شنوا در دو سال تحصيلي پياپي با دو شيوه تحريك عمومي زبان و مدل توصيفي-تكاملي تحت درمان گفتاري و زباني قرار گرفتند. تغييرات حاصله در لايه هاي مختلف زباني پس از اجراي هر دو شيوه، با استفاده از آزمون هاي غيربافتمند زباني، توصيف تصاوير، افعال و جمله نويسي محاسبه و مقايسه گرديد. يافته ها: تفاوت تغييرات بين دو شيوه توصيفي-تكاملي و تحريك عمومي زبان در كل پيش وند و پس وند در زيرآزمون سريال؛ در پسوند اشتقاقي در زيرآزمون افعال؛ بيان حروف اضافه، درك صفت عالي و بيان قيد مكان در آزمون غيربافتمند زباني به لحاظ آماري معني دار است (P<0.05). نتيجه گيري: يافته ها نشان مي دهد در روي كرد توصيفي-تكاملي چون اهداف درمان با توجه به سن زباني مشخص مي شوند تغييرات مثبت بيش تري در ريزمتغيرهاي مربوط به آن سن ديده مي شود.

Introduction: In speech therapy, treatment efficacy includes 3 specific fields as treatment effectiveness, efficiency and effects. Treatment efficiency compares two approaches or more with each other. The aim of this study was to compare of two approaches: general language stimulation and developmental-descriptive approach. Materials and Methods: It has been done as an interventional-longitudinal study with14 participants (primary school students with hearing loss) for two educational years. All changes in different parts of language were assessed by decontextualized language test, storytelling, action verb and sentence writing in the end of each year. Results: Total number of affixes in storytelling, derivational suffix in action verb test, expression of prepositions and adverb (location) as well as perception superlative adjective in decontextualized language test had statistically significant changes (P<0.05). Conclusion: Findings show developmental-descriptive approach has more positive effects because of specificity of language treatment goals.