ديناميك قدرت، بنبست راهبردي و الگوهاي جنگ در سياست بينالملل نوين

اصولاً سيستم بينالملل به گروههاي مختلفي بهويژه سيستمهاي خطي و غيرخطي تقسيم ميگردد. در عصر نوين سيستم بينالمللي پيچيده بهعنوان چارچوب نظم نوين داراي ديناميكهاي مختلفي است. ديتاميك قدرت يكي از مهمترين اين ديناميكها ميباشد كه در برخي وضعيتها ممكن است به جنگ منتهي شود. تحول سيستم بينالملل و به تبع آن، ديناميك قدرت آن، الگوهاي جنگ را تغيير ميدهد. به اين جهت، تجزيه و تحليل روابط بين اين ديناميك و الگوهاي جنگ از جمله علائق اصلي اين مقاله را تشكيل ميدهد.در همين راستا، پرسش بنيادين اين است كه ديناميكهاي سيستم پيچيده و آشوبي سبب شكلگيري چه الگوهايي از جنگ در روابط بينالملل ميشوند؟ در پاسخ به اين پرسش، فرضيهي اصلي اين است كه ديناميك قدرت بهعنوان مهمترين ديناميك در سيستم بينالملل پيچيده و آشوبي، معطوف به تعادل و ثباتسازي سيستمي است. بر اثركاركرد ديناميك قدرت وضعيت ثبات راهبردي بين واحدها شكل ميگيرد كه در اين وضعيت واحدها در تحميل ارادهي خود بر ديگري ناتوان ميباشند. به اين جهت، جنگ بين چنين واحدهايي ناممكن مينمايد. بدين ترتيب، به دليل ويژگيهاي اين سيستم و خسارت شديد بر واحدها در بهرهگيري از كاربست الگوهاي جنگ مستقيم، جنگ به ساير مناطق و گسترههاي سيستم سرايت مينمايد و جنگهاي نيابتي، غيرمستقيم و داخلي براي توازنبخشي و يا محدودسازي و حتي نابودسازي رقيب راهبردي شكل ميگيرد. در اين ميان، الگوي توزيع جنگها در مناطق ژئوپليتيك از چگالي بيشتري برخوردار ميباشد. در اين پژوهش از مدلسازي نظري بر پايهي استنتاج قياسي استفاده ميشود و پس از آن، بهمنظور تحكيمبخشي به يافتههاي پژوهش از روش سريزماني بهره گرفته شد