مفهوم ژئوپليتيك شيعه؛ برآيند تقابل بيناذهني انقلاب اسلامي و جبهه ي مخالف آن

رخداد و پوياييِ انقلاب اسلامي ايران، نظام معنايي حاكم بر منطقه را در ابعاد مختلف متزلزل و قدرت هاي منطقهاي و فرا منطقهاي منتفع از نظم موجود را دچار چالش و نگراني ساخته است. در تعريف قدرت هاي منطقهاي و فرا منطقهاي كه از اين حادثه احساس خطر ميكنند، ميتوان از غرب با محوريت آمريكا و اسرائيل و نيز حكام محافظه كارِ همسو با غرب نام برد. اين كشورها در قالب يك جبهه و هريك با هويتي متفاوت اما در هدفي مشترك؛ يعني مقابله و منزوي ساختن ايران انقلابي بهعنوان تهديد اصلي، در كنار هم – با تعريف از «خود» در قبال «ديگري»- قرار مي گيرند. اين جبهه در راستاي هدف مذكور طرح ژئوپليتيك شيعه را مطرح ميكند كه ناشي از پنداشت و يا تصور خود از اين پديده است. ديدگاه اين جبهه بر آن است كه ايران با حمايت از گرو هها و جريانات شيعي به دنبال مداخله در امور داخلي كشورهاي منطقه و برقراري نظامهاي سياسي شيعه در آن است. سوالي كه در اين مقاله مطرح ميشود اين است كه شكلگيريِ مفهوم ژئوپليتيك شيعه حاصل چه فرآيندي است؟ اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي انجام شده است و يافت ههاي تحقيق ضمن توضيح رهيافت سازهانگاري در درك اين مساله، تاييدگر اين فرضيه است كه مفهومِ ژئوپليتيك شيعه برآيند تقابل بيناذهني و ادراكي انقلاب اسلامي و مخالفان منطقهاي و فرامنطقهاي آن در قالب يك جبهه در طي چند دهه گذشته است. اين جبهه مخالف، مفهوم مذكور را از طريق باز تعريفي از هويت و منافع، به كنشي زباني تبديل و به آن دامن ميزند.