بررسي فراواني ميزان جرم باقي مانده بعد از انجام جرم‌گيري و تسطيح ريشه در بيماران داراي پريودنتيت متوسط تا پيشرفته

Evaluation of residual calculi after scaling and root planing in patients with moderate-to-severe periodontitis

مقدمه: درمان‌هاي غيرجراحي شامل جرم‌گيري و تسطيح ريشه همواره به عنوان يكي از مؤثرترين روش‌هاي درماني پريودنتال مطرح بوده‌اند. هدف از اينسترومنت زير لثه‌اي حذف كامل جرم و رسوبات كلسيفيه و ايجاد سطحي صاف بر روي ريشه است. هدف از اين مطالعه تعيين كارايي روش‌هاي معمول جرم‌گيري در حذف كامل رسوبات زير لثه‌اي است. مواد و روش‌ها: در 23 بيمار با پريودنتيت متوسط تا پيشرفته، 276 سطح مختلف با عمق پاكت بيشتر از mm4 انتخاب شد. ابتدا جرم گيري و تسطيح ريشه به طور كامل براي اين بيماران انجام شد و صحّت آن توسط يك پريودنتيست با تجربه به تأييد رسيد. در فاز جراحي نواحي مورد نظر اكسپوز شده و از نظر حضور و ميزان جرم باقي مانده مورد بررسي قرار گرفتند. يافته‌ها: از 276 سطح مختلف 60/9 % نواحي جرم باقي مانده داشتند. ميانگين حضور جرم در سطوح اينترپروگزيمال (63/1%) بيش از سطوح راديكولار (50%) بود (029/. =p value). همچنين ميانگين شاخص جرم در زنان بيشتر از مردان (039/. =p.value) و در سمت راست بيشتر از سمت چپ (001/. =p.value) بود. بين ميانگين عمق پاكت و شاخص جرم ارتباط مستقيمي وجود داشت و با افزايش عمق پروبينگ، شاخص جرم باقي مانده هم بيشتر مي‌شد. نتيجه‌‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه جرم‌گيري به روش بسته در پاكت‌هاي عميق، روش كاملاً مطمئني براي حذف رسوب‌هاي زير لثه‌اي نيست. اين روش در بيش از نيمي از سطوح ناقص بوده و نياز به روش‌هاي باز SRP در بيماران پريودنتال با عمق پاكت عميق را مورد تأكيد قرار مي‌دهد.

Introduction: Non-surgical treatment modalities, including scaling and root planing, have always been considered effective periodontal treatments. The purpose of subgingival instrumentation is complete elimination of calculi and other calcified deposits and creation of a smooth surface on the root. This study evaluated the effectiveness of conventional scaling methods on removal of subgingival deposits. Materials and Methods: In this clinical trial on 23 patients with moderate-to-severe periodontitis, 276 different sites with probing depths of >4 mm were selected. Initially, perfect SRP was performed for patients and its accuracy was approved by one experienced periodontist. In the surgical phase those sites were exposed and evaluated for presence and quantity of residual calculi and their relationship with pocket depth. Data was analyzed with Mann-Whitney, Kruskal-Wallis and correlation coefficient tests using SPSS software (α = 0.05). Results: Of 276 different sites, 60.9% had residual calculi. The mean residual calculi in interproximal areas (63.1%) was more than that on radicular surfaces (50%) (p value = 0.029). The mean of calculus index was higher in females than males (p value = 0.039) and more on right sides than left sides (p value = 0.001). There was a direct correlation between probing depth and calculus index: an increase in probing depth resulted in more residual calculi. Conclusion: Closed SRP method in deep pockets is not a reliable method for elimination of subgingival deposits, with 50% of calculi remaining, necessitating open scaling procedures in periodontal pockets with deep pockets.