بررسي مقايسه‌اي سميت ژني و سميت سلولي نانوهيدروكسي آپاتيت ساخت ايران و هيدروكسي آپاتيت Algipore روي سلول‌هاي فيبروبلاست لثه‌اي

Comparison of genotoxicity and cytotoxicity of Iranian Nano-hydroxyapatite and Algipore hydroxyapatite on gingival fibroblasts

مقدمه: واكنش‌هاي بين سلول‌هاي لثه‌اي و مواد موجود در گرافت استخواني در بررسي رژنراسيون آسيب‌هاي پريودنتال از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. در مطالعه‌ي حاضر سمّيت سلولي و ژني نانوهيدروكسي آپاتيت ايراني با هيدروكسي آپاتيت خارجي مقايسه شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي سلول‌هاي فيبروبلاست لثه‌اي با رده‌ي C502 در فاز لگاريتمي رشد، تهيه و كشت داده شدند. سمّيت ژني و سمّيت سلولي نانوهيدروكسي آپاتيت ساخت ايران و هيدروكسي آپاتيت Algipore به ترتيب در غلظت‌هاي 100%، 75%، 50% و 25% بر روي اين سلول‌ها بررسي گرديد. جهت بررسي سلامت DNA موجود در هسته‌ي سلول‌هاي تحت تيمار و بررسي سمّيت ژني، از تست كامت استفاده شد. مقايسه‌ي اثر اين دو نوع هيدروكسي آپاتيت با استفاده از آزمون آماري رگرسيون چندگانه در سطح معني داري 0/05 و با در نظر گرفتن درصد سلول‌هاي مرده در ابتداي مطالعه و پس از افزودن اين مواد در غلظت‌هاي مشخص انجام شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين دو ماده مورد مطالعه وجود نداشت (P>0.05). با استفاده از رگرسيون چندگانه مشخص گرديد كه بين غلظت ماده در هر دو گروه و درصد سلول‌هاي مرده ارتباطي معني‌دار وجود دارد (P<0.05). در بررسي ژنوتوكسيسيته، هيچ موردي از كامت مشاهده نشد كه نشان مي‌دهد هيچ يك از مواد مورد مطالعه، ژنوتوكسيك نمي‌باشند. نتيجه‌‌گيري: با توجّه به محدوديت‌هاي اين مطالعه، كاربرد نانوهيدروكسي آپاتيت ايراني جهت استفاده به عنوان ماده‌ي جايگزين هيدروكسي آپاتيت در دندان‌پزشكي، خصوصاً در زمينه‌ي بازسازي و ترميم بافت پريودنتال آسيب ديده قابل توصيه مي باشد. بررسي هاي بيشتر در اين زمينه ضروري است .

Introduction: Interaction between periodontal cells and bone graft materials is important for the regeneration of periodontal lesions. The aim of this study was to compare the genotoxicity and cytotoxicity of Iranian Nano-hydroxyapatite and foreign Algipore hydroxyapatite on periodontal fibroblasts. Materials and Methods: In this in vitro study, gingival C502 fibroblasts were captured in their logarithmic phase, cultured and grown. Genotoxicity and cytotoxicity of Nano-hydroxyapatite and Algipore hydroxyapatite were evaluated on these cultured cells at 100%, 75%, 50% and 25% concentrations. Comet test was used in order to study the toxicity of the materials on the chromosomes in the nucleus. Multiple regression was used to compare the effect of the two materials at a significance level of α=0.05, by considering the percentage of the lysed cells at baseline and after incorporating the two materials. Results: No significant differences were observed between the two materials (p value > 0.05). Multiple regression showed that there was a significant relationship between the cytotoxicity and the concentration of these two materials (p value < 0.05). There was no case of Comet, which indicates that the materials had no genotoxicity. Conclusion: The results of this study demonstrated that Nano-hydroxyapatite is an appropriate alternative to hydroxyapatite, especially in regeneration and repair of periodontal lesions. Further studies are recommended in this regard.